België barst?

Het zeventigste bericht verdient wel wat meer elan dus waarom geen politieke kwestie in de schijnwerper (zaklamp in mijn geval) zetten?

Vorige week (nvdr. journalist jammer genoeg niet up to date met de actualiteit...) stond in Humo (hét weekblad) een interview met 2 Burgemeesters uit de Brusselse rand. Beiden pleiten voor de eenheid van België, vóór de taalhoffelijkheid en als het even kan, voor een verbod van De Gordel op hun grondgebied. Samengevat in één zin blijkt al snel dat er tegenstrijdigheden in het spel zijn.

Kwestie 1: De Gordel. De burgemeesters zien De Gordel als een provocatie. Een van de twee geïnterviewden beweert zich meer Vlaming dan Waal te voelen, is tégen de splitsing van België als dit betekent dat zijn gemeente dan in een Onafhankelijk Vlaanderen terecht komt maar hij wil wel geen gordel op zijn grondgebied. Wie wil deze 'nationalistische' burgervader beschermen? Zichzelf of zijn burgers? Un loup dans la bergerie noemen ze zoiets volgens Waalse normen.

Kwestie 2: de taalhoffelijkheid. Vlamingen zijn volgens mij al taalhoffelijk genoeg. Wij vertikken het niet om op Waals grondgebied een mondje Frans te spreken. Toegegeven, er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen op de regel. De meerderheid onder ons probeert, doet moeite. Dat was iets wat bij de Walen vroeger niet altijd het geval was. Maar als ik tijdens mijn weekendwerk aan de kassa zit, dan merk ik dat ook zíj proberen. Zelfs mijn Italiaanse, in Luik opgegroeide nonkel, doet zijn best om Nederlands te spreken. Meer nog, hij doet er zelfs een Truiens dialect bovenop. Metske wordt dan mesjke en andere hilariteiten. Maar ik ben er fier op.
Er is slechts één groep waar ik me aan stoor, namelijk de Duitstalige gemeenschap. Zij vertikken het dus om het ook maar enigszins te doen lijken alsof ze willen proberen. Het is niet omdat hun taal zo aanleunt bij de onze dat Duits opeens geen verrassingen meer voor mij inhoudt. Jammer maar helaas. Zelfs de talrijke allochtonen uit mijn gemeente zijn op dat vlak onze Duitstalige landgenoten een stap voor. Sommigen voeden zelfs hun kinderen op in vlekkeloos Nederlands.

Waar zal de Duitstalige gemeenschap trouwens bijhoren als het ooit tot een splitsing zou komen? Weeral een politieke kwestie die het discussiëren waard is.
Helaas, voor diegenen die de naam van Tom Boonen's nieuwe lief kennen, zal de discussie vrij zinloos lijken. Voor een of andere Humolezer van ondergeschikt niveau behoren zij immers tot de domme Vlamingen. Sinds wanneer is het lezen van Story of Dag Allemaal ondermaats? CEO's om maar iets op te noemen, hebben nog altijd de vrije keuze om hun vorm van ontspanning te kiezen dacht ik dan. Of misschien gaat het hier wel om een huisvrouw die graag op de hoogte blijft van de nieuwste roddels in showbizzland maar ook zij zal ongetwijfeld andere boeiende dingen te vertellen hebben. Vooroordelen noemen ze dat dan. Ik durf er mijn geld op verwedden dat die, zichzelf zo hoog plaatsende lezer, in de wachtzaal zelf ook geniet van een Story. Is ie daarom dom? Nee.

Zij die wel dom zijn, zijn diegenen die in de klas beginnen te lachen als de GSM van de prof rinkelt. Shit happens. But will shit happen to Belgium? I mean seriously??

*Out of my mind*

No matter which way you go
No matter which way you stay
You’re out of my mind
Out of my mind

And out of my life. Thing is: which one is it that I find worse? The fact that you’re NOT ouf of my mind or the fact that you’re out of my life?

It sure as hell is easier now that you’re gone. Opting for number one… Sorry baby, the anger isn’t over yet, although I want it to be.

And then there’s the other you. The you I also want out of my mind and out of my life. But the life part isn’t an option. So I try my best to keep you out of my mind but you don’t stop, you don’t fade. You keep following me in my dreams. You force me… You force my unconscious to ask questions, to think (even more), to not stop thinking about you. But I want to… Get out of my dreams, even get the hell out of my care. Pretty please.


She had nothing left in her what waited to be said, just a vague unspoken desire that everything would become different. Eventually the dust has to settle.

De tijd stond stil

Ik kan het niet alleen
Ik weet niet of je het inziet
Dit gaat nergens heen.
We praten alles stuk
Zonder inzicht, zonder
uitzicht, op geluk
Wat ik op handen heb gedragen
glipt door m’n vingers weg

De tijd staat stil
Er verandert niks
als jij dat niet wil
De tijd staat stil
En ik vecht voor jou
als je vecht voor mij
Voor ons samen

Ik moet jou niet vertellen
welke weg je hebt te gaan
Dit heeft veel te lang geduurd
Ik kan niet stil blijven staan
‘t Is de hoogste tijd
om te kiezen zonder angst
en zonder spijt
Laat ons vechten, laat ons vrijen,
maar zeg waar het op staat.

Gaan we samen door en
heeft het zin
Wil je vechten
voor een nieuw begin
Zeg me wat je voelt

Vechten voor ons samen
Vechten voor ons allebei

Laat me niet in de steek hier

De tijd staat stil, of liever, heeft stilgestaan. Time to move on. Goodbye.

Addiction

In the hospital, we see addiction every day. It's shocking how many kinds of addiction exist. It would be too easy if it were just drugs and booze and cigarettes. I think the hardest part of kicking a habit is wanting to kick it. I mean, we get addicted for a reason, right? Often, too often, things that start out as just a normal part of your life at some point cross the line to obsessive, compulsive, out of control. It's the high we're chasing, the high that makes everything else fade away. The thing about addiction is: it never ends well. Because eventually, whatever it is that gets us high, stops feeling good, starts to hurt.
Still, they say you don’t kick the habit until you hit rock bottom, but how do you know when you’re there? Because no matter how badly a thing is hurting us, sometimes letting it go hurts even worse...

Wiskunde

Nee, zo stoer hoeft niet, tenslotte
moet ik het nu weer allemaal zelf doen. Ik trek mij af.
Het lijkt wel een hele bewerking, een
aftrekking inderdaad, ik trek mij af
van wat ik was met jou,
ik hou alleen mezelf over.

~Herman de Coninck

Hard kaftend in het winkeltje van m'n tante kwam ik dit gedicht tegen op een boek. Op het eerste zicht vrij provocerend, bij nader inzien gewoon prachtig. Neen, ik ben niet iemand die last heeft van liefdesverdriet, gewoon een aanbidster van het gedicht en van 'hem'. En neen, niet Hermand de Coninck.

Spannende tijden

So what's new pussycat?? Hmm, zeer weinig om niet te zeggen niets. Spannende momenten beleefd om 1u op een dinsdagnacht in Sint-Truiden. Jawel u leest het goed, in Sint-Truiden... Sounds weird, I know. Anyway, met zen vijven op zoek naar een frituur die op dat nachtelijke uur open was, was een hele klus. Van frituur naar frituur om toch telkens met een beteuterd gezicht elkaar aan te kijken. Stel u dat voor, 5 meisjes van 21 die geen frietjes krijgen. Jammer toch? Dus dan maar met de auto naar verdere oorden, ware het niet dat we onderweg nog voorzien werden van spektakel. De wagen voor ons wilde namelijk racen. Mijn co-pilote was zo vriendelijk om hen van antwoord te dienen door ook op de 4 pinkers te duwen (richtingsaanwijzers in het mooi Nederlands, clignoteurs op ze boerenbuitens). Voor Eva is dan ook geen uitdaging teveel dus het gaspedaal werd ingeduwd... zij het niet genoeg aangezien mijn autootje over vrij weinig PK beschikt (denk ik dan, misschien ligt het gewoon aan de piloot... wie zal het zeggen). De jonge heren in de Ford Focus voor mij reden dan maar een rondje op de parking van het station om mij een voorsprong te verschaffen. Zo geschiedde... Na 5 minuten door het stad rijden werd zelfs ik het ook beu en veranderde de spanning in angst want ze volgden ons nog steeds. Na het stoppen aan de auto van een van de andere 4, stopten ze langs ons, draaiden ze à la marginale hun raampje naar beneden zeiden ze iets onverstaanbaars (waarschijnlijk iets van jullie zijn sexy, waarvoor dank aan Mike die alle onverstaanbare dingen vertaald naar uitlatingen van sexyheid). En toen reden ze weer weg... tja spijtig dat ik niets onverstaanbaars kon terugroepen...

Roger

Vatbaar als ik ben voor verslavingen heb ik er weer eentje bijgekweekt. Ik vertelde eerder al over American Dad. Enneuh het blijft zalig, zelfs na seizoen 1 al 3 keer gezien te hebben ofzo... Vandaar een klein filmpje...

Past two months

Staring at a blank page before me I remember the last couple of months, even the last couple of years. Years of beauty, fantasies, journals, articles, great teachers, and yeah off course... boys.
I'm finally graduated, -finally is not to be understood as in after several tries I finally got there-. Twenty-one, graduated, single, and so on... Beginning to think that I'm way off the subject here, since the reason I started this blog was to give an update on the last two months. Should stop to write down everything I say...
But here it goes.

Graduation, yeah yeah, you already know. Chiro. 10 beautiful days with 6 beautiful girls. Best days of the year if I must say so.
But what did I learn in those months?

Wisdoms gained?

A circle is round and has no end and I'm in the fucking middle of it, no escape possible whatsoever. The thought that this feeling will always come back is kinda, well yeah, killing me.

Most happy experience?

The usual, camp (non-concentration that is). I love it, most ardently.

New series/movies/cartoons discovered?

Aside from the old favorites (The Godfather, Heat, Jeux d'enfants, Kiss Kiss Bang Bang, The Usual suspects, The Boondock Saints...) I fell for the charms of Mister Darcy, a handsome, manly, British chap and arrogant as hell. For those who are interested, you can see him in Pride and Prejudice. I know, it's sooo cliché but even I am just a girl.

New series... Hmm Ugly Betty because there's an ugly duckling in all of us. At some point we all feel insecure about ourselves. Love the gay guy, the blond slut, the bitch and off course the boss Daniel.

Cartoons... American Dad rules big time! Klaus and Roger are the best... And I know that the timing of discovery is situated a long time after the beginning of the show but I'm kinda slow at some points. Those who know me will probably start to smile at reading the previous sentence I guess. Those who don't get it, it's just a joke referring to all the waiting and the little risks I dare to take.

What about the boys?

Yeah, what about them? I sure as hell don't know. Or maybe I do, or not. Wait a minute, I do but that's simply not enough. -sigh- I hate falling for him... so damn much.

So this was the update, I'll try to write some more now that I still have two months of vacation.

Oh yeah, most importantly, 3 more years in Leuven... Loving it!

Twee

Destijds in kinderspelletjes kon je bijvoorbeeld
als je veter was losgeraakt
gewoon 'twee' zeggen, en dan stond
je even buitenspel, niemand mocht
je dan nog aanraken.

Voor jou had dat moeten blijven gelden
Dat je 'twee' zei, 'ik ben even mijn vader kwijt'
en dat die laatste dagen dan niet
meer hoefden mee te tellen.

Of dat hij ipv te sterven
gewoon verstoppertje speelde
en dat je hem nog steeds
niet gevonden had.

H. De Coninck (licht bewerkte versie)

Voor m'n niet bloedgebonden tweelingzus opdat het verdriet ook maar een fractie verminderen zou.

Blog update

Zoals ze in de Milo voor alles een update hebben komt er hier ook een blog update. Morgen (of moet ik al vandaag zeggen) is mijn laatste dag op de redactie. Zalige tijden beleefd daar aan mijn bureautje, voor mijn iMac, langs het raampje.

- Gesprekken over seks met 45-plussers gevolgd
- Blonde pruiken gepast gevolgd door de commentaar van onze lifestyle redactrice dat haar man zich graag als man verkleed (misschien toch eens checken of hier niet meer achter zit, maar ja ze zaten ooit bij de scouts, dat verklaart al veel)
- Gegeil op bekende 45-plussers
- Frustraties om Leen Demaré en nieuwe weekbladqueen Goedele
- Gegeil op onze IT'er die samen met de andere stagiaire omgedoopt werd tot'spierbundel'
- Hopeloos verloren gereden in Brussel en er toch nog in geslaagd om A'pen opnieuw te bereiken
- Geleerd dat 45-plussers vaak nog gekker zijn dan twintigers
- Gevoeld en beleefd dat Sanoma mijn ding is
- Mijn hart verloren aan de redactie en aan A'pen
- Magnums, pralines, Chiquita Smoothies, Vitaline Ice T en dergelijke geproefd
- Lifestylestuff gekregen
- 13 boeken rijker geworden
- supercoole scheldwoorden geleerd van onze Nederlandse vormgeefster, tuthola en lellebel verdien hierbij een plaatsje in het woordenboek van coole scheldwoorden
- 'Oh loopt je periode ten einde? Nou, ik dacht dat jij hier altijd zou zitten'
- enzoverder

Maar natuurlijk geeft u daar geen zier om, wat u boeit is natuurlijk de vraag: is ze nu al dan niet een lifestylebitch geworden?

Wel toegegeven, ik hou er best wel van om naar allerhande persconferenties te gaan van cosmetica, verzorging, culistuff enzoverder. Ook de producties zijn leuk. Dus ja, ik ben een lifestylebitch geworden (heb ik trouwens al vermeld dat ik al met die hoge hakken kan lopen (nee, niet wandelen, kon ik natuurlijk al geruime tijd maar lopen met snelheid dus).

Ik ga het missen daar op de redactie... Maar I'll be back, volgend jaar wacht A'pen me op; Lessius here I come!

Ode aan het oranje!

Gooi een van uw dagelijkse koffies over uw toetsenbord. Bijna was het zover, ware het niet dat ik blijkbaar te goede reflexen heb. Voor die ene keer dat ik ze niet nodig heb, gaan ze eens optreden. Ironic, again.
Anyway de koffie was niet nodig gezien er andere problemen waren waardoor hij van zijn bureau naar ons mocht afdalen. The truth is orange zeggen de aspi's vaak. En ja ode aan het oranje all the way. Want oranje staat hem, oranje staat hem zelfs heel goed (zeker met die ruige ongeschoren look). Het zou natuurlijk nog beter staan bij men thuis op de vloer. Haha, who am I kidding? He's just beautiful eyecandy...

Ja mysterieuze commentator, trouwe lezer en supporter. Ik ben nog steeds benieuwd...

Over leven en vergeten en oh ja de mysterieuze commentator

'Ah das zoiets als de vogelgriep, da verspreidt zich ook zonder remedie?' aldus een vriendin van mij. Hmm zonder remedie zou ik nu niet zeggen. Misschien bestaat die wel onder de vorm van vergeten. Aangroeiende dementie is dus zeker niets om negatief over te zijn. Het feit dat u ook de leuke momenten vergeet des te meer. Misschien word ik beter wetenschapper in de plaats van journalist. De vergeetpil zal net zo succesvol worden als viagra. Met het verschil dan dat mijn pil door alle leeftijdscategorieën genomen kan worden, in tegenstelling tot viagra. Nu, viagra kan natuurlijk ook door iedereen genomen worden maar niet iedereen heeft het nodig. Die vergeetpil is momenteel een zeer groot gat in de markt. Iedereen heeft problemen, iedereen wil ze vergeten. Iedereen. Toegeven dat u helemaal geen problemen heeft betekent gewoon dat u niet leeft... Aan het werk dus... Of zouden we geen leven meer hebben zonder die problemen?

Wat ik nog niet wil vergeten is het volgende. Hij of zij die reageerde op bericht n°51 gelieve u aan de balie te melden (zijnde een comment op dit bericht). U lijkt mij zeer interessante denkwijzes te hebben...

Passion

Wat doet u als u ziek bent? Juist. Ganse dagen in bed liggen, boeken verslinden, series bekijken en meer van dat. Vroeger was ik een van de vele Buffy the vampire slayer verslaafde. Toegegeven, meer voor Angel dan voor het verhaal natuurlijk. En hoe kinderlijk en onrealistisch het geheel kan zijn, toch ontdekte ik vandaag een grote waarheid in een van de voice-overs. Nagels met koppen slaan noemen ze zoiets denk ik.

Passion... it lies in all of us. Sleeping, waiting, and though unwanted, unbidden, it will stir, open its jaws... and howl.

Passion... is born... And though uninvited, unwelcome, unwanted... like a cancer... it takes root. It festers... it bleeds... it scabs... only to rupture.

It speaks to us, guides us; passion rules us all. And we obey. What other choice do we have?

Passion is the source of our finest moments. The joy of love, the clarity of hatred, and the ecstasy of grief.

It hurts sometimes more than we can bear. If we could live without passion, maybe we'd know some kind of peace. But we would be hollow. Empty rooms, shuttered and dark. Without passion, we'd be truly dead.

Plus que ma propre vie

Parce que le français est une langue très belle
Parce que je l'aime bien parler
Parce que tout résonne plus beau en français
Parce que l'année prochaine le français sera la discipline principale à mon école à Anvers
Mais surtout parce que mon film préféré est un film français.

Jeux d'enfants est un conte de fées moderne. Un conte de fées moderne tres spécial pour être un peu plus précise. Les deux personnages commencent leurs affaire quand ils sont à l'école primaire. Dans ce film il s'agit d'un jeu 'Cap ou pas cap?' dont Sophie et Julien ont défini les règles. Le jeu défini leurs vie. Le jeu fait des bribes. Ils sont les arbitres et souvent les victimes.
Ils apprennent qu'ils ont besoin d'une vie entière pour se dire 'je t'aime'. Avant, ce n'était pas tres clair s'il s'agit d'un jeu ou de sincérité. Ils jouent ou ils s'aiment? La réponse est presque évident. Le jeu, l'amour? L'amour, le jeu? C'est seulement une spirale d'embrouillement dans un jeu dont il y a une seule vérité. C'est mieux et plus simple d'être amis. La vie passe, le jeu reste, de temps en temps plus intense, comme la passion. Chaque fois qu'ils disent 'cap' ils se disent 'je t'aime plus que ma propre vie'. Parce que la question 'tu m'aimes?' est une question à laquelle ils n'osent pas répondre...

Fucked inside out!

You wanna get fucked inside out? You really do? Maybe. If possible write sex zegt de PJ dan... Wat is er mis met de wereld. Ze zingen erover, ze praten erover -al dan niet in een taboesfeer-, ze kijken ernaar. (Let op de subtiele referentie naar ze... bedoel ik hier iets mee??) We kunnen tegenwoordig mensen indelen in twee categorieën, zij die te veel seks hebben en zij die te weinig seks hebben. De overseksten en de onderseksten. Hell, what do I know... Misschien was Hitlers benaming Ubermensch en Untermensch wel op die manier bedoeld. Een groot denker, een groot uitvoerder, een groot sadist... Maar ook hij was dus al met seks bezig. Can't blame the guy. In welke categorie ik me bevind laat ik in het midden. über of unter? For me to know, for you to find out. En dat zal u snel geweten hebben. Nu, ik draai om de pot, zo blijkt. Altijd goed in geweest; zal ook altijd zo blijven. Heel af en toe to the point. En ook dat zal u geweten hebben. Dus bij de volgende vraag of het wel degelijk inside out moet zijn zal ik spontaan antwoorden: nee dank u, inside alleen is ook ok! En voor zij die denken dat ik stilaan een Hitler obsessie ontwikkel, dan zal ik u moeten ontgoochelen. It's not because I like the movie, that I like the guy!

I promised myself...

I promised myself. I promised myself not to think about it, not to care, not to give a shit, not to let it reign my life. And then there is that someone who would tell me that promises are made to be broken. Why else would we make them? So, yes. Even I make promises I can't keep. Even I break promises. We're all human aren't we? And we tend to overthink. Rational thoughts rule the world, my world. So here it goes: Dilemma nr. ... : How long can you keep someone out of your life? Especially if you know that person on the 31d of May for two years. Two whole years in which you shared almost everything. Is it worth to end such a friendship? Maybe it is, even if the phrase 'Don't wanna see you anymore' hasn't even been pronounced but it has been thought off. What do you do if that person hurt you that much? Go on without them or leave all things behind and start over? Again.
Too damn hard. Well, whatever it's not up to me anymore... it's up to you.

Voila, hopelijk een van de laatste staaltjes zelfbeklag die u hier zal vinden. Op naar leuke thema's zoals die leuke IT'er die hier af en toe de collega's uit de nood moet helpen. Jammer genoeg ben ik er niet meer in geslaagd mijn pc te laten crashen. iMacs zijn duidelijk betere kwaliteit dan Microsoft rommel, aangezien ik er steevast in slaag mijn pc thuis wél te laten crashen. Isn't that ironic. Andere manieren vinden dan maar... Bij deze... tips zijn altijd welkom aan dit adres! En snel wat. Laat die kleine, doch goed gevulde hersenen eens werken en bedenk een manier om deze zwartharige adonis aan mijn iMac te krijgen. Schneller, schneller... Daar zijn ze weer, die leuke Duitse woordjes. Zoals den Alex ons al zei, Duits klinkt al snel zeer bedreigend. And I like it. Hoewel, niet elke Duitse zin kan me bekoren. Zo is er die befaamde 'Ich habe es nicht gewusst!'. Right, maak dat een ander wijs...

Eva verkent Antwerpen centrum en voiture

En dat zal ze geweten hebben. Natuurlijk was het niet de eerste keer dat ze met de auto door 't stad toerde, helaas al de derde keer en ze raakt er nog steeds niet uit wijs. U ziet het, Antwerpen doet me geen goed, ik begin al pretentieus te worden door over mezelf in derde persoon te praten. Maar goed... Antwerpen centrum dus... Na wat over en weer gesein met een vriendin was ik bijna in haar buurt zodat ik haar kon oppikken. Let wel, ik zeg bijna... Na het zoveelste telefoontje besloot ik me aan de kant te zetten om even te bellen ware het niet dat ik meteen 'aangemaand' werd door de politie om daar te vertrekken. Vriendin in de buurt, ik helaas niet meer. Rondje rond de blok dus. Bij het stilstaan voor een oneindig lang durend rood licht opnieuw telefoon: 'Waar zit ge?'. Te laat gezien dat diezelfde politiewagen net voor me reed. 'Ik moet afleggen, de politie staat voor mij.' Helaas te laat... Die -oh ik voel mezelf zo ongelofelijk knap in politieuniform- zak van een agent gebaarde me mijn raampje naar beneden te draaien. Eén druk op de knop volstond. 'Volgt u ons mevrouw!' Euh... Braaf als ik ben volg ik, om midden op straat die vriendin dan toch nog te vinden. Zij springt dan nog eens in de auto, mooi in het zicht van die leuke agenten. Even later komt de agent naar me toe. Allerlei papieren worden hem overhandigd, zij het halvelings door die vriendin die zich wat kalmer wist te houden dan mij. Een pv'tje voor Eva... 'En waarom is dat nu?' 'We hebben je daar aangemaand om door te rijden en nu sta je achter ons en u bent aan het bellen, vind je dat er nu zelf niet over mevrouw?' Keep your cool Eva... De manier waarop ie het zei, gelijktijdig met het afnemen van zijn té stoere zonnebril, impliceerde dat hij er geen enkel probleem mee had als ik stilstaand telefoneerde achter eender welke wagen dan ook. 'Dus als ik achter iemand anders stond, dan mocht ik wel bellen?' Hmm wegens de kans op smaad aan de politie of dergelijke onzin werd dat zinnetje enkel binnensmonds gezegd. Ook '100 euro, vind u dat er niet een beetje ove meneer?' hield ik maar voor mezelf. Die stage toch, ze kostte me al 115 euro aan boetes. Jammer...

Bericht n°51

Jaja, hier zitten we weer, netjes voor de iMac, tijdens de fruitpauze van de dag. Het is enorm verwonderlijk om te zien hoe iemands mood kan omslaan. Gisteren nog niet om aan te zien, laat staan om aan te spreken. Vandaag dan weer stralend in het niet roze noch fuchsia t-shirt (aldus een collega). Things & Times change I guess. En daarvoor moet ik wel iemand bedanken, dus bij deze... merci om er altijd voor me te zijn, je weet wel wie je bent... Toch zalig zo'n morgen waarop de zon je kamer binnenschijnt of die leuke muziek op je iPod die je dag meteen een stuk beter maakt. Ooh die lenteochtenden toch... Genoeg van dat melig gedoe. Tijd voor serieuze dingen. Als ik nu eens serieuze dingen had om te melden... helaas pindakaas of toch maar niet. Even zorgeloos zijn is zalig... Btw heb ik al verteld over de twee nieuwe liefdes in mijn leven? Stan & Staf heten ze, twee kleine vinnige visjes als kadootje! The best is yet to come...

You're my penis fish...

Hmm for those of you who don't watch Grey's Anatomy this title must seem a bit odd. But you'll get the hang of it once you've finished this. When one person feels attracted to another person who doesn't feel the same way, heartache looks the other one in the face. But no worries, you might think, just take some distance, try to act normal and move on. But what if the distance isn't yours to decide? You're close friends and even looking that person in the eye is painful. The smallest thing to be said is a match to light another fire. Fire to be understood in two different ways that is... Moments can heat things up, emotions get even more profound. But there is also the opposite. The smallest thing to be said can cause a fire, a big unwanted, bad fucking fire. Fights. We all know them, we all have them. And if you're like me they are there to stay. Being stubborn isn't easy but it's just a way of coping. Taking distance is the best way to move on but it has to come from both ways. It doesn't work when the other one doesn't know about the way you feel or still acts normal. And that's why the expression 'you're my penis fish' is that apposite. Two best friends, one says: 'you're my penis fish...' The other one: 'you don't have a penis, so why am I the fish?' 'Because you crawled inside, leached at me and eat at my organs.' That's why and just because it hurts...

Over bloeddrukverhogende dokters en tweewekelijkse seks

Zo een dagje op de redactie heeft soms veel onverwachte wendingen. Mensen die verwachtensvol opkijken bij het horen van het woordje seks en dan weer achter hun pc wegzinken, mensen die bij de vraag of tweewekelijkse seks geïnterpreteerd wordt als zijnde 1 maal seks per 2 weken zeer snel melden dat twee maal seks per week te veel is, mensen die fantaseren over hun huisdokter en waardoor ook hun bloeddruk stijgt... Je ziet het hier allemaal... of gaat het hier om een en dezelfde persoon? En nee het ben ik niet. Ik kijk slechts op omwille van de reacties... Lachen, gieren, brullen...
Hoewel het niet altijd rozegeur en maneschijn is... Te vaak zit ik met mijn vingers te draaien omdat ik blijkbaar te snel werk. Maakt da mee, een Antwerpenaar die tegen een Limburger zegt dat ie te snel is... ik vraag me al af hoe ik uit deze drie maanden stage kom. Beautyqueen and fashionista ten top of mijn ouwe getrouwe zelf? Meer informatie volgt op 15 juni 2007 in een extra nieuwsflash... Ondertussen hou ik u verder op de hoogte van deze transformatie. Ik heb alvast een scoop: Eva heeft hoge hakken gekocht... ooooo....

Just Friends - Amy Winehouse

When will we get the time to be just friends
It’s never safe for us, not even in the evening
‘cos I’ve been drinking
Not in the morning where your shit works
It’s always dangerous when everybody’s sleeping
And I've been thinking
Can we be alone?

And no I'm not ashamed but the guilt will kill you
If she don’t first
I’ll never love you like her
Though we need to find the time
To just do this shit together
For it gets worse
I wanna touch you
But that just hurts

When will we get the time to be just just friends?

Just friends

Update

Hier zitten we dan... twee weken verder... het opstaan is nog steeds zwaar, het slapen gaan veel minder. Eva slaapt namelijk waar ze zit, staat, ligt, hangt... Leuke eigenschap toch? Het werk wordt steeds leuker, ik zal ze daar gaan missen bij de Milo, na deze drie maanden zonder vakantie (vakantie is voor losers zo blijkt ;)) Alle dagen valt er wel een woord over seks (de Jeremy Irons moet maar iets in mijn oor zeggen en ik zen der, aldus een collega) Hmm ja en dan dacht ik dat alleen tieners of twintigers zo dachten. Niet dus. Zo wordt een verkeerde mood (lees: tornado) vaak toegeschreven aan het gebrek aan seks ofwel aan het hebben van slechte seks. Wat is nu het ergste? Er geen hebben of er wel hebben maar onbevredigende? Ik zou voor het laatste gaan. Misschien is er simpelweg geen spanning en geloof mij, die spanning is nodig. De aantrekkingskracht die daaruit voortkomt is hét. Maar kom, genoeg over seks. Het is uiteindelijk iets voor de massa :D Right Eva, dream on...
Voorts niks nieuws onder de zon, buiten dan mijn daguitstappen nr Brussel, Antwerpen en andere met de camionettes of de mooie peugeot van sanoma. Zalig toch zo'n rijbewijs en zo'n stageplaats. Alles voor dé Milo...

Live on stage

Ik heb alweer een hele tijd niet meer gepost dus wordt het tijd om daar verandering in te brengen. Achter mijn IMac en voor mijn sandwiches (of was het nu voor mijn IMac en achter mijn sandwiches) op een vreemde plaats. Een plaats waar ze denken dat ik Turks ben (en nee nu heb ik het niet over de redactie, maar over de inwoners). Turks zei u? Wel ja, aangesproken met de mooie woorden 'U heeft mooie benen' trokken ze mijn aandacht. Hmm right dacht ik bij mezelf en ik liep verstandig door, daarna hoorde ik de woorden 'U bent zeker Turkse?' door de straat galmen. Blijven doorwandelen Eva dacht ik bij mezelf. Straks heb ik naast het beginnende alcoholstigma ook nog last van een turkstigma. Hoewel dit woord dan zal moeten uitgevonden worden. Bij deze stuur ik de gegevens alvast door naar de Van Dale, turkstigma: het etiket dat anderen je opkleven omwille van je zwarte haren en...??? Ja op wat baseerden ze zich eigenlijk? Ik heb zwart haar, groen-bruine ogen en ja daar blijft.... Excuseer telefoon :). ja daar blijft het dan ook bij dacht ik zo. Maar ja ik ben al eerder versleten voor iemand met een andere nationaliteit. Mijn naam zou een Italiaanse roots vooropstellen maar helaas, Spaans dan? Nee, ook niet. Roemeens werd ook al eens aangehaald door de slimme jongens van de jeugdbeweging, of in het bijzonder door jongeheer Derwael. Zo ben ik vermoedelijk hoofd van de Roemeens maffia en zou dé James Bond van de chiro mij moeten ontmaskeren. Nu ja, die James Bond laat op zich wachten. Echt ver is hij nog niet geraakt, hoewel hij daar best wel de capaciteiten/vereisten voor heeft. Als u zich dan nog bedenkt dat die James Bond door mij ook vaak vergeleken wordt met Hitler begint u zich al helemaal de vraag te stellen of hem dan simpelweg het lef ontbreekt? Gezien diens cv en mijn voorliefde voor Hitler (ehum ehum) kan het geen probleem zijn. ik kan u alvast de scoop geven dat de ontmaskering misschien toch niet zo lang zal duren... Ja, ik weet het, ik spreek weer in raadseltjes, maar zo kent u mij wel. En die raadseltjes hebben zo ook hun charmes denk ik dan.

Voila de middagpauze is alweer voorbij en dan is het best wel grappig om te zien hoe ik van het onderwerp Turkse naar het onderwerp James Bond ga. Mooi toch, die geweldige hersenspinsels van mij...

Foute boel

Het leidingsweekend staat altijd garant voor een stevige dosis vergadervermogen, nieuwe ontdekkingen, foute muziekquizjes, enzoverder. Lijkt leuk zegt u? Toch niet, het is helemaal niet leuk, het is gewoon geweldig. Een korte samenvatting (of zie foto):

Dingen die ik rijker ben:

- een aantal blauwe plekken (waarvoor dank aan Kris en Mike)

- een al dan niet verstuikte voet (gelukkig speelt hij mij niet altijd parten)

- naar alle waarschijnlijkheid een alcoholstigma

- nieuwe inzichten wat betreft leiders

- een vrijkaart voor ambidance fuifding dankzij het winnen van de muziekquiz

- het inzicht dat wodka ook door middel van een tampon gedronken kan worden (jaja...)

Dingen die ik helaas kwijt ben:

- een vol zakje kinderchocolade bon bons

- een volledig pak melo cakes

MAAR het is bewezen dat chocolade de hersenen enkel stimuleert!

Met andere woorden, leidingsweekend rulede temenes (om effe joentotaal te gebruiken)

Something to spoil your appetite

Ik kom af en toe bij McDonald’s of Quick. Maar net genoeg om te beseffen dat al dat lekkers genoeg calorieën bevat om me een hele week gaande te houden. Maar het is zo lekker meneer. Natuurlijk zal ik niet de eerste en zeker niet de laatste zijn die dit opmerkt. Zo ook ene Eric Schlosser, de auteur van het boek Fast Food Nation. Schlosser opent zijn boek met cijfers waarvan ieders mond wellicht even openvalt. McDonald’s heeft maar liefst 28.000 restaurants, verspreid over de hele wereld. Daarnaast is de keten de grootse inkoper van vlees en aardappelen en het is een van de grootste distributeurs van speelgoed. U weet wel waarover het hier gaat. Stel u even voor: u staat aan de kassa, klaar om uw bestelling door te geven. De kleine nozem van het koppel dat langs u staat ligt al tien minuten lang onafgebroken op de grond te krijsen. Het arme schaap krijgt geen Happy Meal van mama en papa want er zit toch enkel maar prul in die doosjes waarvan de helft toch niet opgegeten wordt. U ergert zich meer en meer aan dat kleine joch en maakt alvast grote ogen naar de omstaanders die hoorbaar zuchten. Uiteindelijk zeggen de ouders toe, om verdere schande te vermijden en de uk is plots stil. De moeder buigt het hoofd neer want haar lieftallig kind heeft alweer een prulletje van een speelgoed waarmee hij slechts het komende halfuur stil is. Daarna verdwijnt het ergens tussen andere rommel. U ziet het voor zich? Mooi zo.

Schlosser analyseert de fastfoodindustrie in de Verenigde Staten. Met verrassende gegevens als gevolg. Wist u bijvoorbeeld dat frieten die niet in rundervet gebakken worden maar in plantaardige olie, toch nog een rundsmaak meekrijgen dankzij de smaak- en geurindustrie. Een tweede leuk gegeven is dat hamburgers koeienstront bevatten. Wat zegt u, u heeft plots geen zin meer in een hamburger? Maakt u zich vooral geen zorgen, slechts in een op de zoveel gevallen gaat het mis. Bij het verwijderen van de ingewanden van de runderen kan de inhoud ervan vermengd worden met het verhakte vlees. Lekker toch. Het moest u maar net overkomen.

Verder brengt Schlosser de sociale en maatschappelijke wantoestanden aan het licht. De journalist verwijt de fastfoodindustrie de toenemende vetzucht van tegenwoordig. Volgens de Amerikaan richten de ketens zich vooral op mensen met lage inkomens. De eurodeals zoals ze hier in België heten hebben alvast genoeg aantrek. En ook het feit dat de ketens doorlopend open zijn, is verleidend genoeg om om drie uur in de namiddag even binnen te springen en een lekkere Big Mac binnen te werken. Cheeseburgers à volonté aan de schappelijke prijs van slechts een euro.

Wat het maatschappelijke aspect betreft bespreekt Schlosser de onmenselijke werkomstandigheden. U kan het best vergelijken met de lageloonlanden. Mexicaanse arbeiders vinden hun weg naar de Amerikaanse ketens waar ze vaak het slachtoffer worden van ongelukken want de arme stakkers kennen te weinig of zelfs geen Engels om de veiligheidsvoorschriften te kunnen lezen, laat staan dat ze hun rechten en plichten kennen.

Als u denkt dat dat de enige minpunten zijn aan deze miljoenen dollar industrie dan denkt u best twee maal na. Zeker als u weet dat de Amerikaanse overheid geen maatregelen kan treffen om slecht vlees van de markt te halen. De bedrijven kunnen tot mijn en uw grote spijt niet gedwongen worden om het vlees terug te roepen. De overheid ten tijde van president Bill Clinton had dit in de mot en wilde hier verandering in brengen maar helaas werd ze hierin verhinderd door de vleesindustrie.

U bent nog steeds niet van uw stoel gevallen? Wel hierdoor misschien wel. In een staat zoals Texas is het verboden om slechte dingen over landbouwproducten te vertellen. Zo werd de first lady van de Afro-Amerikanen, talkshowpresentatrice Oprah Winfrey, vervolgd omdat ze een programma maakte over de risico’s van vlees in Amerika.

U ziet het, de macht van de fastfoodketens in de Verenigde Staten is enorm. McDonald’s heeft bijvoorbeeld zesenveertig miljoen klanten per dag. Eén op acht Amerikanen heeft al eens in deze burgerketen gewerkt. Zo kreeg zelfs het ontstaan van grote ketens zoals Starbucks, Foot Locker en Gap de mooie benaming: McDonaldization. Misschien is zelfs de term disneyficatie hier van toepassing. Nee, ik weet bijna zeker dat de term gebruikt kan worden in deze context. Disneyficatie betekent dat niets is wat het lijkt, alles oogt mooier dan dat het in werkelijkheid is. De ingenieuze marketing die is opgebouwd rondom fastfoodketens zoals McDonald’s laat het gezond lijken terwijl u in werkelijkheid, zoals ik al besproken heb, koeienstront eet. De hamburger die u eet bevat vlees van honderden verschillende koeien en maakt zo de kans op bacteriën er niet bepaald kleiner op.

Schlosser bespreekt het allemaal in zijn boek. Dit werd zo goed onthaald dat het zelfs verfilmd werd. Met acteurs zoals Wilder Valderama en Greg Kinnear heeft Richard Linklater alvast zijn goede daad van de dag gedaan. Als u deze film gezien heeft, brengt u nooit meer een hamburger naar uw lippen. Dat de film de moeite waard is om uw hamburger voor te laten bewijst de nominatie voor de Gouden Palm van het filmfestival van Cannes. Blijft u toch bij uw oude gewoonten? Dan wens ik u nog een smakelijke fastfoodmaaltijd toe.

Consider this

I've tripped again and things are starting to get interesting
Don't give me choices cause I can't decide
My mind is soaked in words
I've come to terms with all my insecurities
And purity's no friend of mine

And dreaming doesn't do no good
Cause I don't wanna lie
That I'm okay and I'm alright
I'd rather take it and forget it
Consider this a warning
Cause I'll start another fight
And you'll say its all alright
I'll wait for the day when you find I'm too much for you, baby
So lay your hands over me
And feel what you only see
But don't bother wasting your time if you're trying to change me

You're kinda cool but I know better than to break the rules
Of messin' with a lesson that I'll never learn
I'll go from bad to worse and later back to better
But I'll never better bridges that I'm bent to burn

And dreaming doesn't do no good
Cause I don't wanna lie
That I'm okay and I'm alright
I'd rather take it and forget itConsider this a warning
Cause I'll start another fight
And you'll say its all alrightI'll wait for the day when you find I'm too much for you, baby
So lay your hands over me
And feel what you only see
But don't bother wasting your time if you're trying to change me

Don't go changing...

God man, 3 maart... nog exact 9 dagen en dan begint de stage. Nog exact 3 dagen om de grote klus, die mijn eindwerk heet, te klaren. Times are changing en niet alleen de times. Mensen, relaties, sfeer, noem maar op, en ook ik verander. Going downhill weliswaar. U merkt het al, deze blog is niet geschreven met het grootste positivisme in de wereld. Helaas. Integendeel, het grootste pessimisme komt beter in de buurt. Misschien ben ik gewoon niet klaar voor de veranderingen, en kost het wat tijd vooraleer deze nieuwe situaties wennen. Als dat zo is dan wil ik toch dat er enkele dingen blijven zoals ze enkele weken terug waren. Om het kort even samen te vatten, alles wat was is niet meer. Ze hebben ruimte gemaakt voor nieuwe dingen zij het niet dat deze niet altijd zo geweldig zijn. En ik weet best wel, dat u niets meer weet met mijn eeuwige mysteries maar zo ben ik nu eenmaal. One day you might get to close and then I'll have to push you away...

Yo nunca te olvidaré

Tijd om te bloggen denk ik zo. Het is al lang geleden (een week dus) en ik zitten midden in mijn examens, de deadline voor mijn eindwerk is 6 maart. Dus ik had reden om hier weg te blijven, zij het niet dat Ignacio Alejo Blasquéz me onvrijwillig reden heeft gegeven om deze post te doen. Vanacht rond half drie is deze klasgenoot van mij, met zijn fiets onder een trein terecht gekomen. Hoewel ik hem helemaal niet goed kende is hij het meer dan waard om het middelpunt van deze blog te zijn, die dan ook aan hem opgedragen is. Hij was een uitwisselingsstudent die... Er zijn bijna geen woorden voor. Het is onwezenlijk dat een leeftijdsgenoot sterft en zeker als je die persoon kent. De gedachte dat ik hem nooit meer zal zien is ver zoek en realistisch gezien zo dichtbij. Sidder en beef is hier wellicht de juiste uitdrukking. Om dan niet te denken aan zijn ouders die in Spanje enkel kunnen afwachten, de mogelijkheid om hun zoon meteen in hun armen te sluiten is er helaas niet. Bij deze geef ik Nacho's familie en vrienden mijn innige deelneming. Ik heb spijt dat ik de kans niet gekregen heb om hem beter te leren kennen.

*Yo nunca te olvidaré*

What you don't know can't hurt you...

"Whoever said 'What you don't know can’t hurt you,' was a complete and total moron. Because for most people I know, not knowing is the worst feeling in the world."

Including me... onwetendheid is iets wat ik mij op het vlak van school/toekomstige job niet kan veroorloven. De verkeerde informatie geven kan immers leiden tot grote tegenvallers (zeer grote tegenvallers weliswaar). Maar ook op privévlak is het 'weten' belangrijk.Vooral emotioneel dus. Uiteindelijk weet ík het onderhand wél (voor de verandering). Maar welk voordeel haal ik hier nu uit? Verandert dit enigzins iets? Ik dacht het niet. Zo ziet u maar welke paradoxen er constant door ons leven sluipen...

Of wilt u echt oprecht delen in mijn wijsheid?

Nog even dit (u weet wie u bent)...

'What makes anger different from the six other deadly sins? It's pretty simple really. You give in to a sin like envy or pride, and you only hurt yourself. Try lust or coveting and you'll only hurt yourself and one or two others. But anger is the worst... the mother of all sins... Not only can anger drive you over the edge, when it does, you can take an awful lot of people with you.'

Hasta ayer...

Cuando el alma llora
El silencio no es remedio
Para calmar el sufrir

Hasta ayer...

Een groot journalist zei ooit...

We must not confuse dissent with disloyalty. We must remember always that accusation is not proof and that conviction depends upon evidence and due process of law. We will not walk in fear, one of another. We will not be driven by fear into an age of unreason, if we dig deep in our history and our doctrine, and remember that we are not descended from fearful men— not from men who feared to write, to speak, to associate and to defend causes that were, for the moment, unpopular.

Edward R. Murrow

Spontaniteit

Opeens kreeg ik het onverklaarbaar verlangen om mijn ziel bloot te leggen. Vreemd, denkt u? Wel ja, gezien het feit ik helemaal niet zo 'open' ben. Ik had het net met een vriendin over impulsieve reacties. Haar commentaar wees erop dat ze vaak spijt had van die dingen. En ja, zo ben ik soms ook wel, maar zijn het niet die impulsieve reacties die het meest oprecht zijn? Zoals de woorden of daden van een kind?
Ik reageer te weinig impulsief denk ik dan. Vaak is alles beredeneerd (dit hoort zo te zijn sinds mijn geboorte zo blijkt) en heb ik dus alle mogelijke scenario's overlopen. Als ik dit doe, zal hij/zij op die manier reageren en dat is in mijn voor- of nadeel. Well, nicely done. Alle spontaniteit is verloren samen met de oprechtheid. Op deze eigenste moment snap ik best waarom er vaak aan me getwijfeld is geweest op relationeel vlak. 'Ze denkt te veel.' Maar geef het wat tijd... ooit zal ik deze eigenschap afleren. Hoewel ze niet louter negatief is. Ik weet wat ik wil en daar wil ik dan ook voor gaan, hetzij minder impulsief maar met veel wilskracht en zelfs nog meer passie...

foto: www.stephanvanfleteren.com

Cute

In mijn zoektocht naar aflevering 17 van seizoen 2 van Prison Break (die helaas pas volgende week pas uitgezonden wordt, zo blijkt) kwam ik dit tegen... Té goed om niet te posten... én het past in het thema van de dag!

HOW DO YOU DECIDE WHO TO MARRY?

You got to find somebody who likes the same stuff. Like, if you like sports, she should like it that you like sports, and she should keep the chips and dip coming. (Alan, age 10)

No person really decides before they grow up who they're going to marry. God decides it all way before, and you get to find out later who you're stuck with. (Kristen, age 10)

HOW CAN A STRANGER TELL IF TWO PEOPLE ARE MARRIED?

You might have to guess, based on whether they seem to be yelling at the same kids. (Derrick, age 8)

WHAT DO YOU THINK YOUR MOM AND DAD HAVE IN COMMON?

Both don't want any more kids. (Lori, age 8)

WHAT DO MOST PEOPLE DO ON A DATE?

Dates are for having fun, and people should use them to get to know each other. Even boys have something to say if you listen long enough. (Lynnette, age 8) -isn't she a treasure-

On the first date, they just tell each other lies and that usually gets them interested enough to go for a second date. (Martin, age 10)

WHAT WOULD YOU DO ON A FIRST DATE THAT WAS TURNING SOUR?

I'd run home and play dead. The next day I would call all the newspapers and make sure they wrote about me in all the dead columns. (Craig, age 9)

WHEN IS IT OKAY TO KISS SOMEONE?

When they're rich. (Pam, age 7)

The law says you have to be eighteen, so I wouldn't want to mess with that. (Curt, age 7)

The rule goes like this: If you kiss someone, then you should marry them and have kids with them. It's the right thing to do. (Howard, age 8)

IS IT BETTER TO BE SINGLE OR MARRIED?

It's better for girls to be single but not for boys. Boys need someone to clean up after them.(Anita, age 9) -bless you child-

HOW WOULD THE WORLD BE DIFFERENT IF PEOPLE DIDN'T GET MARRIED?

There sure would be a lot of kids to explain, wouldn't there? (Kelvin, age 8)

HOW WOULD YOU MAKE A MARRIAGE WORK?

Tell your wife that she looks pretty, even if she looks like a dump truck. (Ricky, age 10)

Screw Valentine!

Jaja er zat weer een nieuwe saaie post aan te komen... over de nieuwe Microsoft Office en mijn onhandigheid of euhm mijn stom zijn om het beter te verwoorden. Informatie bij downloads zijn er om een reden zo blijkt... MAAR die informatie ga ik u besparen, morgen is het immers Valentijn... *zucht* Cupido stalked mij! Mijn mailbox zit vol met 'Wil jij je geliefde ook een Valentijn bezorgen om nooit meer te vergeten? Klik dan hier'... Ten eerste: ik heb geen geliefde en ten tweede: als ik een geliefde had zou ik die wel altijd iets geven om nooit te vergeten, elke dag! Ik zou het nog vertikken om het speciaal op Valentijn te doen... 'Valentine's Day is a day invented by greeting card companies to make people feel like crap.' Voila, vind ik ook!
Niet dat ik zo frigide ben maar allemaal op commando lekker verliefd liggen doen vind ik maar niks. Waar is het spontane gebleven?? Ik voel de vraag al oprijzen... Bent u dan nooit verliefd geweest? Absofuckinglutely en misschien ben ik het op dit eigenste moment wel, maar dat laat niet weg dat ik die 'toestand' verklaar/vier waar en wanneer ik wil, denk ik dan... Tis de commerce weer natuurlijk he ;)

Aan de non-believers... have a nice normal day
Aan de believers... euhm have a nice 'sell your soul' day...

Cheerio!

You oughta know

And I'm here to remind you
Of the mess you left when you went away
It's not fair to deny me
Of the cross I bear that you gave to me
You, you, you oughta know

You seem very well, things look peaceful
I'm not quite as well, I thought you should know
Did you forget about me Mr. Duplicity?

Nutteloze info

Yo poepkes! Gedwongen door mijn zin voor continuïteit zal ik ondanks een tanende inspiratievlaag toch maar iets schrijven. Tegen wil en dank dus. De dingen die echt de moeite waard zijn om over te schrijven komen dan weer op een ander vlak niet in aanmerking, u zou mij wel eens te goed kunnen leren kennen en what's the fun in that... Dus hier volgt niets meer of niets minder dan nutteloze informatie...
Ondertussen was ik alweer even afgeleid door de nieuwe man van m'n leven: den Alex! U weet wel, DE Alex Agnew. Hoe saracastisch kan iemand zijn?? Hieronder een voorsmaakje:



Lachen, gieren, brullen!!! Zijt daar maar mee getrouwd!! Verder niks boeiend te melden, buiten het feit dat de fameuze lezersbrief nog niet gepubliceerd is, dat er altijd maar meer duidelijkheid komt of dat die er zelfs al is en dat ik nog steeds op de vraag How's life? Just livin' it antwoord...

How to save a life

Dit wordt momenteel grijs gedraaid... en terecht!! Die stem... *zucht*

"How To Save A Life"

Step one you say we need to talk
He walks you say sit down it's just a talk
He smiles politely back at you
You stare politely right on through
Some sort of window to your right
As he goes left and you stay right
Between the lines of fear and blame
And you begin to wonder why you came

Where did I go wrong, I lost a friend
Somewhere along in the bitterness
And I would have stayed up with you all night
Had I known how to save a life



Let him know that you know best
Cause after all you do know best
Try to slip past his defense
Without granting innocence
Lay down a list of what is wrong
The things you've told him all along
And pray to God he hears you
And pray to God he hears you

Where did I go wrong, I lost a friend
Somewhere along in the bitterness
And I would have stayed up with you all night
Had I known how to save a life

As he begins to raise his voice
You lower yours and grant him one last choice
Drive until you lose the road
Or break with the ones you've followed
He will do one of two things
He will admit to everything
Or he'll say he's just not the same
And you'll begin to wonder why you came

Where did I go wrong, I lost a friend
Somewhere along in the bitterness
And I would have stayed up with you all night
Had I known how to save a life...

't Zit erop!

Zoals ik al eerder had gezegd is mijn laatste les al een week achter de rug, maar nu is ook de projectweek voorbij. Twee weken tijd om zitten te kniezen over wat was en over wat zal komen. Twee weken om te blokken en m'n eindwerk te schrijven. Twee weken van overpeinzing met andere woorden. Eén ding is zeker, hoewel ik nooit gedacht had dat ik dit ooit zou zeggen ga ik de Xios missen. Ook heb ik al eerder op deze blog beweerd dat ik dit de rest van mijn leven wil blijven doen, en dat gevoel is enkel sterker geworden door de projectweek. Zalige, helaas voorbije tijden!

U merkt het al, ik ben niet in zo'n superbui vandaag. De dag begon thans goed, ik werd wakker met een voor mij speciaal iemand in gedachten, voorafgegaan door mijn moeders stem natuurlijk. Daarna een bericht: 'Het Belang al gelezen?' Ik opende de 1 van de krant op internet en daar stond het in rode letters 'Xios gebuisd voor journalistiek'. Excuseer?? Ik ben het er absoluut niet mee akkoord. Het gaat hier om een rapport van 2005, een jaar waarin de directeur overleed en waarin er een wissel van opleidingshoofden was. Ik ga hier niet beweren dat het vorige opleidingshoofd slecht was maar deze is in elk geval beter. Als er iemand is die ik zou meenemen van de Xios naar de KUL dan zou hij het wel zijn. Anyway ik ben nog steeds niet goed van het artikel, net als enkele andere mensen uit mijn klas. Hieruit blijkt nogmaals wat een krant HBVL is, puur sensatiegericht, want op pagina 65 gaan ze het hele gedoe wel nuanceren maar daar kijkt natuurlijk geen kat meer naar. Tijd voor actie dus. U hoort er nog van!!

Voorts niks nieuws onder de zon. How's life? Just livin' it...

Het laatste avondmaal

Hoe een dag die zo kut begint toch zo super eindigt... Wel vandaag was zo'n dag. Mailtje van lector over overschreven deadline. Tja... ik was de hele tijd interviews aan het doen en de bewuste opdracht werd dus door mijn overwerkte hersenen naar de achterkant geduwd. Directeurs die niet wilden meewerken aan een interview of die simpelweg te bekrompen dachten... We maakten het allemaal mee. Vanavond uit eten met de klas en nog iets drinken... Een geweldig einde van de dag...

Wist je:

-dat cola in de auto drinken gevaarlijk is, vooral als het bewuste flesje hier dan ook al enkele minuten in rondgezwerfd heeft
-dat Karianne geen goede GPS is. 'Hier moet je dadelijk naar links'...
-dat Karianne de 'andere' links bedoelde
-dat dat in werkelijkheid rechts is
-dat Karianne daarom een echte GPS bij heeft
-dat ik dus verliefd was op deze GPS
-dat u mijn 'belevenissen' hier al een maand kan volgen
-dat ik beter mijn bed in zou kruipen
-dat het dilemma uiteindelijk nog niet is opgelost
-dat ik een levendige verbeelding heb
-dat het woord opblaaspop Martine op vieze gedachten brengt
-dat ik diezelfde gedachten heb bij het woord douche
-dat die onkuisheid te maken heeft met onze godheid (Titsie Witsie)
-dat ik toch niet zat heb (=> ben dus, dankuwel voor de correctie jongeheer Derwael) gezien de zever die ik momenteel verkondig
-dat PJ onder 'veilig naar huis rijden', een condoom in de auto dragen verstaat
-dat PJ dan ook raar is, net zoals zijn liefje
-dat ik hier teveel gezeverd heb voor vandaag
-dat ik mij met nuttige dingen ga bezighouden, slapen bijvoorbeeld

Arrividerci, Auf widersehen, Ciao, Haddoch, Tot muregeuh!!!

Prince charming and his shiny teeth

Ik had net een discussie met een vriendin over de idealen van tegenwoordig. 'Dat is zijn type niet' zei ze en dan ik 'Sinds wanneer draait alles om uiterlijkheden?'.
Bij de woorden: 'Euh Eva?' besefte ik dat ik zeer naïef reageerde.
Ik dacht toch wel dat ik net het tegendeel bewees door van mijn types af te wijken en te gaan voor het gevoel en in kleine details ieders mooie dingen te zoeken en te vinden. Niet zozeer iemands geweldig mooie zwarte krullende haren maar bijvoorbeeld de manier waarop zijn glimlach zijn ogen doet schitteren. Blauwe twinkelende ogen in een onzeker iemand die dat compenseert door middel van andere dingen...

Te naiëf dus want ook ik betrap mezelf erop om op te gaan in alle uiterlijkheden van de dag. Is het niet zo dat we elke week zitten te zagen over onze knappe leerkracht? Over iemand van de chiro die er best wel goed uit ziet? Ove Michael Scofield for god's sake?! En zelfs de MSN-avatar doet al eens dienst om knappe kerels ten toon te spreiden... Ook ik zit er dus in... en diep. Ontgoocheling alom. De meisjesdroom is die ene prins op het witte paard, blonde haren, blauwe ogen, gespierd... of in mijn geval: donkere haren, blauwe ogen en een prachtige glimlach.

Midden in deze blog roept mama me. Ik ga naar haar toe en ze zegt meteen: 'dat moet je me bestellen!' Op deze nutteloze zondagmiddag zat ze naar teleshop te kijken. Een of andere wonderbaarlijke crème, die voor alles goed was, werd voorgesteld. *Zucht* Zijn we nu echt zo ingesteld?

'You know how when you were a little kid and you believed in fairy tales, that fantasy of what your life would be, white dress, prince charming who would carry you away to a castle on a hill. You would lie in bed at night and close your eyes and you had complete and utter faith. Santa Claus, the Tooth Fairy, Prince Charming, they were so close you could taste them, but eventually you grow up, one day you open your eyes and the fairy tale disappears. Most people turn to the things and people they can trust. But the thing is it's hard to let go of that fairy tale entirely cause almost everyone has that smallest bit of hope, of faith, that one day they will open their eyes and it will come true.

Hierboven leest u hoe het vroeger was en hieronder hoe het zou moeten zijn :)

At the end of the day faith is a funny thing. It turns up when you don't really expect it. It's like one day you realize that the fairy tale may be slightly different than you dreamed. The castle, well, it may not be a castle. And it's not so important happy ever after, just that it's happy right now. See once in a while, once in a blue moon, people will surprise you , and once in a while people may even take your breath away.'

Als ik dan alles op een rijtje zet ben ik misschien toch niet zo oppervlakkig. Ik verkies liever Belle & het beest boven Assepoester...

Communication

A quote from Grey's Anatomy on communication:

'It’s the first thing we really learn in life. Funny thing is, once we grow up, learn our words and really start talking, the harder it becomes to know what to say. Or how to ask for what we really need.'

Volledig mee eens. Als toekomstig journalist ben ik geacht om op alles een antwoord klaar te hebben, om mijn mening te verdedigen en om echt te weten wat ik zeg. Sinds het verlaten van de lagere school is het me nog nooit gelukt om echt te zeggen wat ik voel en om degelijk uit te drukken wat ik wil. De angst om gekwetst te worden is zo groot dat het gewoon moeilijk wordt. Hoort dit nu bij het volwassen worden?

Time has come

Tijd om na blessureleed het lopen weer aan te vatten. Tijd om alles van mezelf te geven op elk vlak, maar vooral op schoolvlak, maar vooral: tijd om beslissingen te nemen!

- Het lopen: na een maand zelfs bijna niet meer te kunnen wandelen ga ik morgen nog eens een poging doen om het beste van mezelf te geven. Zalig om drie kwartier lang enkel te denken aan het aantal rondjes dat je zal lopen, met uptempo muziek op de achtergrond. Drie kwartier personal time om alles even op een rijtje te zetten...

- Schoolvlak: mijn laatste lesweek zat er gisteren op. Ik ben er nog steeds stil van, want hoe zeer ik ook gevloekt heb op school en over tal van vakken, toch weet ik dat die een deel van mijn alles was, iets waar ik voor leefde (en ja soms ook tegen wil en dank). Op naar de examens en de stage. Eva wordt professioneel en het angszweet breekt al uit.

- Beslissingen: het dilemma dat me nu al meer dan een week parten speelt. Wat moet ik met 'Adam'? (En dit keer heb ik het niet over de ideale man hieronder beschreven) En wat met mijn best friend with benefits?

En idd, Lexie, mannen veraf maar toch nog dichtbij. What a wicked game to play...

So far so good...

Tien na vijf in de ochtend. Vroeg opgestaan Eva? Nee, nog niet gaan slapen meneer/mevrouw/hermafrodiet. De job of voorlopig nog de opleiding van mijn leven heeft me tot nu wakker gehouden. En ik moet zeggen, hoe langer ik dit doe, zoveel meer doorzettingsvermogen ik krijg. En dit zonder Baileys of Haagen Dasz Cookies and Cream. Nee vanavond had Eva een andere muze, maar ze is weliswaar in dezelfde branche te vinden. McFlurry! Bij deze ben ik gered van het alcoholstigma dat me boven het hoofd hing. Hoewel... Het onderwerp van mijn 6000 tekens lange reportage heeft met alcohol te maken. Ik ben er nog steeds niet goed van. Twee derde van de twaalfjarigen drinkt dus al alcohol. Ok, ik ben helemaal niet achterlijk maar twaalfjarigen? Dat gaat echt te ver. Maar ik wijk af.
Ik wilde enkel melden dat het me voor de wind gaat momenteel. Mannen veraf, deadline eindwerk plots veraf. Hoe zalig kan het leven zijn? :)

Kwijt - Bart Moeyaert

Zo kwijt als dood
mag je niet gaan.
Hoe ruim ik op
als ik niet eens kan bellen,
vragen of je onze foto nog wel wil?
Dan blijft het eeuwig stil in huis
en ben je niet eens weg,
maar dood.
Nee, als ik je verlies,
dan hoop ik dat ik
op mijn zakken sla,
een poosje zoeken
dan ineens bedenk
dat jij allang gevonden bent
door wie je liever ziet.
Dan zal ik kunnen rusten.
Anders niet.

Mr. Baileys

De vorige post is gegrepen uit een MSN-gesprek tussen mij en Mike, een leider van bij mij op de chiro. Blijkbaar loopt hij over van inspiratie als hij terugkeert van het toilet. Toch even de oorsprong vermelden, voor het geval u mocht gaan denken dat al die zieke gedachten van mijnentwege waren. Niet dus, maar nu terug naar het echte werk. Ik vertelde gisteren over mijn wervende tekst voor de befaamde Xios folder. Na een billenklets van mijn collega die me vertelde dat ik wat meer bloggend moest overkomen greep ik naar de drank. Een glas Baileys deed wonderen. De tekst kwam alsof het niks was. Dus ja misschien veroordeel ik anderen te snel. Voor al diegenen die ik al alocholist genoemd hebt, bij deze mijn excuses. Ik zie er nu ook de positieve dingen van in. Alcohol geeft inspiratie, doorzettingsvermogen, enthousiasme en voor sommigen zelfs lef. Nu, dat laatste heb ik nog niet ondervonden maar de volgende test zit er alweer aan te komen. Ik hou u alvast op de hoogte. Nog even dit:

Do you feel you've won?

Don't you see I'm weaker with you

I hope you don't really think

That I'm better off without you

And I feel fine

Take my hand

Just be careful with it

I feel fine

Well, will you stick with me?

You're right if you don't

Cause I ain't easy now

Giving you a hard time

And I decided not to be

No not to be with you at all

But I haven't got a clue if

I'm handling this right

You give me everything I want

But I need to be alone

And believe me baby

I don't understand why

I can't be with you

*****

Dit zegt voorlopig genoeg over de tweestrijd die diep in mij heerst. Well hello Mr. Baileys!

***John***

--Liefste John door Michaël Nagels--

Je was niet zo vriendelijk daarnet
Je zei dat ik altijd met hetzelfde gezeik afkwam.
Koud en koel reageerde je,
En het ergste is dat ik meende dat we een band hadden met elkaar
Maar blijkbaar ben je intiem met iedereen

Toch moet ook ik eerlijk zijn, ik zit altijd op je kop.
Maar weet je wat, jij snapt me tenminste, het is alsof je in mij kan kijken
Als ik jou mijn diepste gevoelens blootgeef lijk je toch altijd alles te slikken
Je bent zeer verdraagzaam, het is alsof je een knop hebt die mijn verleden kan uitwissen
Maarja, zo moet je zijn als je je job uitoefent
Als je niets kan laten bezinken, raak je opgestopt
Soms zie ik je ook als een uitlaatklep
Met je praten reinigt mijn eigen binnenste, ik voel me dan herboren
Och ja ik ben nu eenmaal een flapuit, en jij bent een van de enigen die dat weet te appreciëren
Er zijn dagen dat ik je overspoel met nutteloze details die mijn argumenten niet hard kunnen maken
Zelfs in de donkerste nachten ben je mijn steun en toeverlaat,
Wanneer ik ziek ben en iedereen me negeert ben jij tenminste de enige die ik kan knuffelen
Och je weet wat men zegt over stille waters, je bent er het schoolvoorbeeld van
Het leven is soms hard, zeker het jouwe als je weet wat jij allemaal te slikken krijgt
Ik bewonder je, hoe jij de miserie van iedereen kan verwerken

Dat is er maar weinigen gegeven
Soms heb ik moeite met me open te stellen voor jou
Maar eens de ban gebroken is, is er soms geen stoppen aan
Ik zie je zo graag dat ik soms sta te popelen om je weer te ontmoeten
Het is dan kwestie van seconden
Waar ik soms van wakker lig is: waar jij naartoe moet met al je problemen

Heb je wel een uitlaatklep?
Misschien ben je net zoals alle anderen
Een moeilijke strijd laat soms zijn sporen na

De langste relaties met jou zijn soms de beste, want het einde is kort en krachtig
Je doet me soms tot het uiterste gaan eer ik me wil openstellen voor jou
Het is dat diep gevoel vanbinnen dat me zo vaak naar jou doet verlangen
Ik weet niet of ik het zou durven zeggen maar hé we zijn vrienden of niet soms?
Er is iets aan jou dat me stoort, je stinkt soms serieus uit je bek
En telkens ik me blootgeef
Blijft je ziel van porselein
Och ja je bent zoals een echte vrouw
Die zijn ook niet tevreden met de eerste de beste lul
Is het daarom dat je zo koud en kil bent?
Ik gaf zoveel aan jou maar wat kreeg ik : stank voor dank
Waar het ook aan ligt of wat het ook is,
Ik weet het niet, maar er is iets aan jou waarvan ik hou,
daarom ben je ook mijn favoriete wc-pot, oh John ik hou zo van jou!

With heart and soul...

Gigantische writer's block, hier aan de andere kant van het pc-scherm, of zal ik zeggen bij yours truly? De opdracht is thans simpel: schrijf een wervende tekst over The Weekly Overview. Ik hoor u al denken, ja een wervende tekst schrijven over iets wat je met hart en ziel doet kan toch niet moeilijk zijn. Wel nee inderdaad, juiste denkwijze maar zeer slechte timing. Het hart en de ziel zijn sinds twee dagen op zoek naar andere oorden wegens onbewoonbaarheid van dit levenloze lichaam. Lichtjes overdreven maar u snapt waar ik naartoe wil. Het gaat me gewoon niet. Ik slaag er steevast in om mezelf in een of andere driehoek te verwikkelen en uiteindelijk is het gewoon een vraag van wat wil je het liefst? Tja dat weet niemand natuurlijk, tenzij ik deze hardwerkende hersenen een zoveelste opdracht geef. 'Zoek binnen het hele systeem hetgeen waar mijn hart daadwerkelijk naar uitgaat.' En ja uiteindelijk weet ik wel wat ik wil maar wat als mijn hoofd mijn hart niet vertrouwt? Dan heet je Eva natuurlijk! (Het nodige sarcasme blijft me bij tot de dood vrees ik)
En bij deze staat mijn wervende tekst nog niet verder dan: Ja we hebben een uniek concept in Vlaanderen op de Xios Hogeschool, komt dat zien, komt dat zien. To die for, dat enthousiasme dat ik eraan verbind. Dus lieve Titsy Witsy, neem het niet persoonlijk, my time will come... eventually. En dit hopelijk nog voor 2 uur vannacht zodat de nachtrust mij een beetje piece of mind gunt...

Miss almost, miss maybe, miss halfway...

Because he's like me...

I'm always gonna show up

Romance is all around

In de nasleep van enkele dingen ben ik in een romantische bui. Iemand even kunnen vastpakken en voor jezelf 'reserveren' is zalig. Het moet natuurlijk ook niet te lang duren want toegegeven ik ben niet zo'n plakker. Maar zelfs ik, dé realist onder de realisten, heb even nood aan romantiek. Wel euhm vandaag dacht het lot me een pleziertje te doen. Vanmiddag zit ik in de keuken voor de verwarming en ik zit nogmaals dromerig door het raam te staren. (Ik doe dit nogal vaak, hoewel dit als een paradox staat tov mijn realist-zijn). Het begint te sneeuwen en ik was volledig aan het zweven. Niets zo romantisch als sneeuw denk ik dan, ware het niet dat ik daar alleen zat. Vanavond bleek het licht in de badkamer niet te werken. Dus ik, helemaal down van een afwezigheid tijdens mijn vorige romantic encounter, haal de kaarsjes boven. U kan het zich wel voorstellen. Een bad nemen, slechts omringd door kaarslicht en geen man in verste verte te bespeuren. It's like ten thousand spoons when all you need is a knife. It's meeting the man of my dreams and than meeting his beautiful wife. Isn't it ironic... Over die man van mijn dromen gesproken... Of simpelweg mijn prins op het witte paard? Waar bent u? Zit u nog steeds in de oven of heeft u het gewoon even te druk met de examens? Maar ik denk dat u gewoon onderweg van uw paard bent gevallen. Geen erg... u komt er wel...

Tot zover de romantische dingen van alledag. Weer terug naar mijn eigen sarcastische ik. Een ik die ik toch al zeer lang weet te appreciëren. Een ik die bij het nadenken telkens andere bijgedachten creeërt (om dan zo uiteindelijk enorm af te wijken en zo de essentie volledig verloren te laten gaan). It's not easy to be me zoals u ziet, of leest beter gezegd. Ook ik verlies de draad wel eens en het is bewezen dat dat meer dan eens gebeurt...

Eva going fout!

Na het lezen van enkele van mijn blogs zei iemand me dit: 'Truckers, allochtonen, gevangenen, dictators?' Jaja PJ 'Eva going fout'. En uiteindelijk hij heeft een punt. Ik heb zo de neiging om op verkeerde mannen te vallen. Misschien moet ik eerst het label eens lezen en de bijbehorende handleiding. High maintenance is ook niet alles natuurlijk! Truckers zijn op zich misschien dan nog de beste keuze, ze zijn altijd weg en het huis van mij alleen. Heaven on earth, maar natuurlijk niet te lang of Adam zal ingeschakeld worden (jaja mijn euhm tuinman). Die allochtonen zijn gewoon verkeerd geïnterpreteerd, zolang ze leren fietsen en zich aan de verkeersregels houden heb ik helemaal geen problemen met hen. Denk maar aan mijn zingende telefoonverkopende kerel. Hanne, dankuwel om zijn identiteit te onthullen... Die gevangenen, jaaaaa dat wijst natuurlijk weer op dat bad boy karakter he of was het nu op mannen in uniform... anyway Michael Scofield is altijd welkom. (voor de vrouwen onder ons en de mannen die willen weten hoe de ideale man eruit ziet, zie foto). Zoals Séverine gisteren zei bij het voorbijlopen van de gevangenis in Hasselt: 'die zou ik wel helpen ontsnappen en natuurlijk mag hij komen onderduiken bij mij. Onder de lakens dan welteverstaan'. Same here. En die dictator, wel hij bestaat echt. Of ik hem nu al Adam mag noemen, daar moet nog enig denkwerk over verricht worden. En hij is helemaal zo slecht niet als ik doe uitschijnen, hij weet enkel zijn mening nogal euhm te drukken en discussiëren is helaas niet mogelijk met hem en ook hij houdt wel eens van de woordjes Schneller schneller dus in principe geen nood! Van wat snelheid of Duitse praat is natuurlijk nog nooit gestorven. De slachtoffers in de gaskamers dan buiten beschouwing gelaten. Of die fameuze woorden ook daadwerkelijk tegen mij gezegd worden, dat weet natuurlijk niemand! (Ode aan Undercover Lover Timbeau) Zolang er in raadsels gepraat wordt, is Adam2 nog veraf en zal ik het maar stellen met de originele, nooit te overtreffen versie!

Eva ontmoet Adam

Mensen mensen, vergaart u allen! Adam is gevonden. Een korte omschrijving:

Hij:

- is lenig
- is flexibel
- is groot
- is schattig
- is snoezig
- is lief
- is gewillig
- is zacht en ruw tegelijk
- gaat ervoor
- staat altijd klaar
- is mijn vriend wanneer de nood hoog is

maar bovenal: hij werkt op BATTERIJEN!!

Ergernissen

Een mens heeft zo van die dagen dat hij zich aan alles en nog wat ergert. Vandaag was 'mijn' dag.
Ik reed daarstraks met de auto naar de stad, op zich geen probleem natuurlijk. Het was ondertussen al donker en ik zag iets op de weg maar ik wist niet goed wat. Uiteindelijk bleek het om een fietser te gaan, die zonder lichten de straten van Sint-Truiden city onveilig maakte. Daarbovenop kon de kerel nog niet eens fietsen ofwel was hij goed bezopen gezien de uitzwenkende beweging die hij met zijn vehikel maakte. Het was natuurlijk ook (helemaal niet met de vinger wijzend) nog een bewoner van het asielcentrum. Naast de taal kunnen ze die mannen daar misschien ook eens leren fietsen. Fietsen in België is helemaal niet hetzelfde als dat fietsen in de jungle of in niemandsland! Dat daar in het midden van de weg gereden wordt boeit geen kat. Ze hebben daar misschien nog bewondering voor iemand met een fiets... Nu, ik ben helemaal niet racistisch maar dit gaat me soms te ver. Van rode lichten hebben ze ook nog nooit gehoord. Ze steken over bij om het even welk kleurtje het licht aangeeft. Nice... Nogmaals ik ben helemaal niet racistisch. Ik heb zelfs een zwak voor mensen met een getinte huid, om niet te zeggen een eeuwigdurende kleine crush. Dus als u, telefoonverkopende-zingende jongeheer met de Italiaanse achternaam, doch Marokkaanse voornaam, dit leest, verwijt mij dan alsjeblieft niks! U ziet er na al die jaren nog steeds hot and steamy uit.
Dit gezegd zijnde, over naar ergernis nummer 2. Een avondje gezellig film kijken is altijd leuk dus op naar de videotheek. Mijn hart maakte een sprongetje toen ik zag dat ze daar ook Haagen Dasz ijs verkochten! Ik hup hup naar die diepvries op zoek naar mijn favoriete smaak. Cookies and cream was aanwezig, zij het in een klein formaat, 100 ml gaf het etiketje aan. Wie eet er nu 100 ml Haagen Dasz ijs?? 300 ml is op zen minst doenbaar ;) Maar ja bij gebrek aan beter, 100 ml will have to do. Misschien kleine verjaardagstip...

Me, myself and my truckerfantasies

Zonet wilde ik mijn auto op de oprit van mijn opa gaan zetten toen er een of andere idiote trucker knal achter mijn oprit halt hield. Eerst naderde hij aarzelend met zijn vrachtwagen om dan toch tot volledige stilstand te komen om zo mijn oprit te blokkeren. Ik, ziek en dus pissig, kon hem bijna in de haren vliegen. MAAR geen nood dacht ik bij mezelf, is het niet zo dat vele vrachtwagenchauffeurs er behoorlijk gespierd uitzien en ze soms ook zo lekker vuil uitzien. Hier en daar een zwarte vlek heeft een seksuele fantasie er nooit slechter op gemaakt natuurlijk.
Die meneer nadert mijn raampje en as gay as can be zwaait hij opdat ik mijn deur zou openen. Daar stond ie dan, mijn fantasie in levende lijve. Zwarte krullen, een bril, een truckershemdje, en een jeans. BANG. Bubbel gebarsten. Het o zo aantrekkelijke uiterlijk ging dan ook nog eens gepaard met een Duitse tong. Ok op zich niet zo erg, ik blijk ook te vallen op die Hitlertypetjes. En ik ben nooit verlegen om de woorden Schneller Schneller. (Dit alles is natuurlijk te nemen met een grote zak zout). Dus ik bleef vriendelijk. Het heerschap wilde de weg weten naar de Monroe, een fabriek hier niet zo ver vandaan. Dus ik mijn euhm beste Duits boven gehaald. Dritte Ampfel nach euhm links? (met vragende ogen hoopte ik dat hij het doorhad). En ja hoor dat wist deze snuggere kerel nog net te begrijpen. Dan nimmen Sie die zweite Ampfel nach rechts und an Ihre rechter Seite sehen Sie... Ik moet mijn zin niet afmaken natuurlijk om aan te tonen dat mijn Duits rotslecht is. Maar ja meer dan Schneller schneller heb ik in bed niet nodig natuurlijk, Hitler will do the rest (dit is met 2 zakken zout te nemen welteverstaan).
Om tot een besluit te komen, onze lieve Duitse vriend maakt een resuméetje en weg was ie. En ik, ik ging naar die andere oprit en zo mijn lieve aantrekkelijke zetel in. Een fantasie die mij nooit zal teleurstellen!

Smiles and sunrays

Maybe today is a good day
To wake up and show you, I’ll show you my heart
Tomorrow will never come anyway
Out of reach, out of sight, one day to far

Refrein
Take away the deep cold night
And I will shed a thousand sunlit tears
I’ll trade my fears
For the sunlight inside your eyes

Maybe today I will stand strong
Walk my own path, I’ll follow my heart
One step closer to freedom
I’ll choose the color to paint my life

And I hope that I wont be left behind
With a broken smile on my face
After I've realised that all the things I've idolised
Are just a lie

Great song from a great guy, great sing and songwriter, great 'chiroleader' (bij gebrek aan andere gekende termen). *In the hope your confidence rises to another level*

Blauwe plekken

Als u blauwe plekken op uw buik vertoont komt dat omdat:

- u vorige nacht net iets te wild te keer ging in bed, hij/zij (schrappen wat niet past) was dan ook een beest in bed)
- u tegen wil en dank spuitjes in de buik krijgt
- u aan de harddrugs zit en na de zoveelste rush niet meer weet waar u staat, zit of ligt
- u stiekem een sadomasochist bent
- u slaapwandelt
- u gewoon te dom bent en overal tegenaan loopt (vaak een grote kanshebber)
- u dienst doet als boksbal
- u de term wasbordje misschien iets te letterlijk neemt
- u...

Ouderdomsverschijnselen

U kent dat wel, er zijn zo van die dagen dat u opstaat maar er kraakt iets. Waarschijnlijk een van de die talrijke botten in uw lijf. Naargelang de leeftijd zijn ze verwacht zo te reageren. De vraag is natuurlijk hoe oud bent u en is het een goede reactie? Wel, hier een antwoord:

U heeft ouderdomsverschijnselen als u:

- naarmate de dag vordert steeds minder goed kan wandelen
- u steevast de meest dichtbijzijnde lift opzoekt
- u hier dan ook deftig gebruik van maakt
- u de rest van uw leeftijdsgenoten tot uw grote spijt niet op de voet kan volgen
- u uw onderste ledematen rust door middel van ze omhoog te leggen
- enzoverder...

Bij deze enkele symptomen. Ik hoop dat u ze niet mag vaststellen, bij deze is dat bij mij wel gebeurd!

Storm

I know you didn't bring me out here to drown
so why am I 10 feet under and upside down
barely surviving has become my purpose
cause I'm so used to living underneath the surface

Storm - Lifehouse

Definitely not a mythe!

Mijn eerste blog van de dag beschreef over hoe ik de rest van de dag zou gaan piekeren. Tot... ik warme chocolademelk dronk. Diegene die nog steeds niet gelooft dat chocolade vrolijk maakt moet het zelf maar weten. Vuile betweter!!
Het helpt in elk geval en op meerdere vlakken waarschijnlijk ook maar hier heb ik momenteel geen ervaring mee. Later meer hierover!
Goodnight and good luck! x

Things will go my way...

Ook al ooit wakker geworden met het gevoel dat je echt iets meegemaakt hebt de voorbije nacht? Dan weet je vast en zeker waar ik het over heb. Afhankelijk van het onderwerp waarover je de voorbije nacht hebt liggen piekeren, al dan niet dromend, is de mood gezet.
Blije momenten kunnen je vrolijk, enthousiast enzoverder maken, maar ze kunnen je ook met de neus op de feiten duwen. Bij mij was het laatste van toepassing met als gevolg dat het piekeren ook nog eens de rest van de dag zal blijven doorgaan. Leve de onwetenden en de I don't give a fuck people! Well I do! De onzekerheid knaagt, net genoeg om constant in mijn hoofd te zitten. Ik zou zeggen, get out of my dreams, get into your car/on your bike and just drive the hell out of here! Beetje cru gezegd maar zo moet het!!! Plankgas darlin'!! (De sarcastische noot is ook hier weer de drijfveer :) Aan u om ze te vinden en te weten wat ik meen)

Van astrologische analyses tot boze blikken van Prins Laurent...

Gisteren, dinsdag dus, was een hectische dag. Voor ons krantje op school kregen we de opdracht om een sfeerverslag te maken over het fraudeproces tegen Vaessen en tal van andere beklaagden in Hasselt. Mediacircus alom. Wie de Lombaardstraat voordien niet wist liggen zal er gisteren zeker achtergekomen zijn. Ikzelf was een van die onwetenden.

Ter plekke aangekomen begon de adrenaline te stromen. Twee studentes journalistiek die zich even gaan mengen tussen de echte pers. Welke student van dezelfde richting droomt hier niet van?
Het hek was helemaal van de dam toen we zelf geinterviewd werden. Domme vragen waren helaas de leidraad (gevolgd door soms nog dommere antwoorden) maar het ging nu eenmaal om een sfeerverslag op VTM. Een van de mindere gevolgen was natuurlijk dat er geknipt werd in onze quotes en dat de uiteindelijke nieuwsuitzending ons afschilderde als twee fanatieke Laurent fans looking for the best picture ever!! Daarenboven kwam ik ook nog eens hautain over. Bij deze wil ik dit dan ook ontkennen. Maar aan u om hierachter te komen.

Na het interview kwam er een oude vrouw bij ons staan omdat ze zich blijkbaar verbonden voelde met ons omdat ook zij geinterviewd werd. 'Ik ben ook geinterviewd en ik hou ook van astrologie.' Mooie link zou ik zo zeggen. Een hele astrologische analyse volgt. Groen bruine ogen zijn blijkbaar zeer slecht. Alles wat fout loopt... blame me! Een rode jas duidt op avontuur, enzoverder. Lachen, gieren, brullen.

Om verder te gaan met mijn Laurentstory...

Die foto werd ook uiteindelijk gemaakt. Daarna was het wachten geblazen, samen met de andere journalisten stonden we in de rij wachtend om de rechtzaal te mogen betreden. Helaas te weinig plaats bij de toeschouwers en tweemaal helaas wegens een gebrek aan perskaart :)
Uiteindelijk zijn we toch nog het gebouw binnengedrongen via de persruimte. Tweemaal buitengezet maar derde keer goede keer. De woorden 'opzij, de getuige gaat de zaal verlaten' waren hemels. Enkele minuten nadien kwam (jawel) Prins Laurent (diep diep diep in mij zit toch zo'n beetje een sensatiepersmens verscholen) buiten en enthousiast als we zijn wilden we hem fotograferen. Diens vriendelijke doch brutale begeleider gebood ons zeer lief dat dit niet mocht. Laurent himself bekeek ons verontwaardigd. Daar liep een gebroken man... Komt er van als ge gaat frauderen natuurlijk. Hoewel hem niets ten laste valt, slechts het stilzwijgen.
Maar om toch niet uit mijn rol van journalist te stappen moet ik objectief blijven. Hij staat nu eenmaal niet terecht.

We keerden weer terug naar die meute buiten maar dat werden we vlug beu. Hup weer naar die persruimte waar Marc Luypaerts en Noël Vaessen zich bevonden. Weer geprobeerd om foto's te nemen (we zouden beter moeten weten) maar we werden buiten gezet met de mooie woorden 'Als ik nu nog eens moet zeggen dat u hier geen foto's mag maken, laat ik u arresteren'. En weg waren we...
Maar uiteindelijk... de cel ingaan... dat zou pas een sfeerverslag geweest zijn :D


De foto's bij deze blog zijn gemaakt door klasgenoten van mij. Ik apprecieer het dus ten zeerste dat deze niet gebruikt worden!



Noël Vaessen, ex-adviseur Laurent, beklaagde










Marc Luypaerts, een beklaagde in de zaak

Sfeer...

So true...

There are times when even the best of us have trouble with commitment, and we may be surprised at the commitments we're willing to let slip out of our grasp. Commitments are complicated. We may surprise ourselves by the commitments we're willing to make, true commitment, takes effort, and sacrifice. Which is why sometimes, we have to learn the hard way, to choose our commitments very carefully...

*****

The fantasy is simple. Pleasure is good, and twice as much pleasure is better. That pain is bad, and no pain is better. But the reality is different. The reality is that pain is there to tell us something, and there's only so much pleasure we can take without getting a stomach ache. And maybe that's okay. Maybe some fantasies are only supposed to live in our dreams...

*****

Most of our fantasies resolve when we wake, vanished to the back of our mind, but sometimes we're sure if we try hard enough -- we can live the dream

*****

The first step toward a real cure is to know exactly what the disease is to begin with. But that’s not what people want to hear... We're supposed to forget the past that led us here, ignore the future complications that might arise and go for the quick fix.

*****

The thing people forget is how good it can feel when you finally set secrets free. Whether good or bad, at least they're out in the open, like it or not. And once your secrets are out in the open, you don't have to hide behind them anymore. The problem with secrets is even when you think you're in control, you're not.

*****

One thing is certain, whatever it is we're trying to hide; we're never ready for that moment when the truth gets naked. That's the problem with secrets -- like misery, they love company. They pile up and up until they take over everything, until you don't have room for anything else, until you're so full of secrets you feel like you're going to burst.

*****

You know when you were a little kid and you believed in fairy tales? That fantasy of what your life would be -- white dress, prince charming who’d carry you away to a castle on a hill. You’d lie in your bed at night and close your eyes and you had complete and utter faith. Santa clause, the tooth fairy, prince charming -- they were so close you could taste them. But eventually you grow up and one day you open your eyes and the fairy tale disappears. Most people turn to the things and people they can trust. But the thing is, it’s hard to let go of that fairy tale entirely, because almost everyone has that smallest bit of faith and hope that one day they would open their eyes and it would all come true. At the end of the day, faith is a funny thing. It turns up when you don’t really expect it. It’s like one day you realize that the fairy tale is slightly different than your dream. The castle, well it may not be a castle. And it’s not so important that it’s happily ever after -- just that it’s happy right now. See, once in a while, once in a blue moon, people will surprise you. And once in awhile, people may even take your breath away.

*****

What to do with Michael?

They met in Paris in ‘94Or was it ‘95?
She was there studying abroad
he was on tour
Playing in another dive

They partied hard and they parted ways
A little north of the Seine
He dreamed about her in so many ways
She dreamed about him in French

Well she knows what to do with Michael
She knows how to make him feel
That he's the one, he's his Mother's son
Not like anyone, he just needs time to heal

They met in New York a few months later
He was still living alone
Hugging the bar and masturbating
Never answered his phone

Their first date was a movie together
Outside at Bryant ParkWell,
The Spirit Of St. Louis just went on forever
So they drank wine until they saw stars

(chorus)

They finally hooked up for the first time
The night before the 4th of July
He felt so awkward saying goodbye
To the girl who just changed his life

Now my friend, they are inseparable
She even gets that boy to go to the gym
Now, if you don't think that's love you must be cynical
Or maybe man, you're just dreaming in French,
Yeah!

Een liedje waar ik mij wel in kan vinden en dat mij vreemd genoeg, ondanks de supergoeie kwaliteit, irriteert...

Waarom de koppigen onder ons lijden moeten...

Wel het zit zo, af en toe (met de nadruk op af en toe) ben ik iemand die niet graag opgeeft. Ondanks mijn scheenbeenvliesontsteking (ja een hele boterham) blijf ik toch halsstarrig doorgaan met mijn training. Met andere woorden ik blijf driemaal per week het beste van mezelf geven op de Finse piste. Op zich niks mis mee want van die lieve heer, ook wel dokter genoemd, mag ik blijven lopen op voorwaarde dat ik mijn pillen slik. En die inname gebeurt ook wel, hetzij sporadisch... maar ze gebeurt.
Wel om nu eindelijk te komen waar het om draait. De loopsessie van vandaag is een beetje fataal. Niet enkel mijn ontsteking speelt mij parten maar ook mijn knie en mijn enkel maw mijn hele been. Geweldig zou ik zo zeggen. Het grappige was dan nog dat ik met de auto naar huis reed en aangezien je met het linkerbeen moet schakelen was ik genoodzaakt om steeds in dezelfde versnelling te rijden. Bijna was ik zo een oud vrouwtje dat niet weet hoe ze moet rijden. Isn't that ironic? Conclusie: waarom moeten de koppigen of de doorzetters onder ons altijd lijden? Something's not right...

- Once there will come a moment when you will have a chance to do the right thing.
* I love those moments. I like to wave at them as they pass by.

- You have the right to remain silent but what you lack is the capacity.

I just love sarcasm... :)

‘Oma is overleden’. Daar zat ik dan. Midden in de nacht, bevangen van alle gevoelens die ook maar mogelijk zijn. Het afscheid zal best wel meevallen dacht ik. De relatie met mijn oma was niet meer zo hecht als vroeger. Niets was minder waar. Oma vergeten bleek een van de moeilijkste dingen die ik moest doormaken. Zelfs de scheiding van mijn ouders, ondertussen 7 jaar geleden, verdween in het niets vergeleken met deze leegte. Meer als een jaar duurde het om elke maandelijkse ‘verjaardag’ van haar overlijden stilaan normaal te vinden. En het knaagt nog steeds, de vrouw die me dagelijks goede nacht kuste is er niet meer en ik heb nog steeds de neiging om in een hoekje zitten te huilen om die verloren liefde.

Dat is het begin van mijn 'verhaal'. Beetje bij beetje kan je mij hier leren kennen. Je zal zien dat dit een lang proces is, want mezelf direct blootgeven is iets wat ik nooit zal doen. Ik ben niet de zoveelste screwed up teenager, hoewel… ;) dit is gewoon een manier om dingen te relativeren en ze van me af te schrijven…

Yo nunca te olvidaré!

2006

Af en toe wat plagiaat kan geen kwaad (denken we allemaal niet zo?) Dus mijn beste, u weet wie u bent, bij deze mijn excuses!

Belangrijkste evolutie of trend van het jaar:
Talrijke dictators die er het hoofd bij neerleggen. Pinochet die na een lange juridische strijd alsnog een achterpoortje gevonden heeft. Chapeau en Mexican wave voor de Chileen. Ook de dictator van Turkmenistan besloot het hazenpad te kiezen. En dan is er de dictator aller dictators... U kan het alvast raden. Onze beste Saddam. Hij liet er het hoofd bij hangen.

Beste/Slechtste programma:
Hoewel het indruist tegen mijn principe van 'Ik vind realityshows maar niks' heb ik mij toch deftig vermaakt bij het kijken naar Beauty and the Nerd. Geleerd hoe het wel moet maar vooral hoe het NIET moet. En ja uw medemens uitlachen is misschien niet zo proper maar ja noem mij dan maar een sadist of plak mij een ander etiket op BUT I liked it!
Bij de meer deftige dingen ben ik toch wel verplicht om Grey's Anatomy te vermelden. Passion all over the place.

Beste boek/concert/film:

Boek: gezien mijn opkomende alzheimer weet ik hier nog weinig van te vertellen. Ik kan u wel de auteurs meedelen. Herman Brusselmans (offcourse!) & Nicci French.

Concert: Ook hier speelt de alzheimer mij weer parten, laten we dan maar voor het laatste gaan. Clouseau dus, vonken en vuur alom.

Film: Een van de beteren was toch wel de fel omstreden homoprent Brokeback Mountain, een streling voor het oog van de talrijke jonge meisjes die al kwijlend de filmzaal weer buiten kwamen. De Hell van Tanger was ook een topper en zeker een vermelding waard tussen alle Hollywoodcrap. De Break-up (I know chick-flick) MAAR deze film toont wel aan hoe het er echt aan toegaat, geen overbodig romantisch gedoe maar de harde realiteit (nu ja hard...) Lucky Number Slevin, my kind of movie! Cars & Over the Hedge... Two for the money (alles van Pacino is natuurlijk enorm te pruimen) Windkracht 10 (omwille van het al fan zijn van de televisieserie!) U merkt het wel, ik heb moeite om keuzes te maken...

Wa ge zeker niet moet gaan zien: The Wicker Man. Ik bedoel... komaan mannen. Dit was te absurd voor woorden.

Leukste gebeurtenis van het jaar: Het kamp en leidingsweekend van de jeugdbeweging.

Minst leuke gebeurtenis van het jaar: Afscheid nemen van alles en nog wat.

Wie zou je wel eens uit de kleren zien gaan: Met die toenemende eetstoornissen is iedereen mooier met kleren aan ;) Als ik dan toch iemand mocht kiezen, Johnny Depp natuurlijk.

Goede voornemens: Ik neem mij voor... om geen goede voornemens te maken. Ik hou mij er toch nooit aan. Trouwens wie heeft ooit vastgelegd dat voornemens per definitie goed moeten zijn?