België barst?

Het zeventigste bericht verdient wel wat meer elan dus waarom geen politieke kwestie in de schijnwerper (zaklamp in mijn geval) zetten?

Vorige week (nvdr. journalist jammer genoeg niet up to date met de actualiteit...) stond in Humo (hét weekblad) een interview met 2 Burgemeesters uit de Brusselse rand. Beiden pleiten voor de eenheid van België, vóór de taalhoffelijkheid en als het even kan, voor een verbod van De Gordel op hun grondgebied. Samengevat in één zin blijkt al snel dat er tegenstrijdigheden in het spel zijn.

Kwestie 1: De Gordel. De burgemeesters zien De Gordel als een provocatie. Een van de twee geïnterviewden beweert zich meer Vlaming dan Waal te voelen, is tégen de splitsing van België als dit betekent dat zijn gemeente dan in een Onafhankelijk Vlaanderen terecht komt maar hij wil wel geen gordel op zijn grondgebied. Wie wil deze 'nationalistische' burgervader beschermen? Zichzelf of zijn burgers? Un loup dans la bergerie noemen ze zoiets volgens Waalse normen.

Kwestie 2: de taalhoffelijkheid. Vlamingen zijn volgens mij al taalhoffelijk genoeg. Wij vertikken het niet om op Waals grondgebied een mondje Frans te spreken. Toegegeven, er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen op de regel. De meerderheid onder ons probeert, doet moeite. Dat was iets wat bij de Walen vroeger niet altijd het geval was. Maar als ik tijdens mijn weekendwerk aan de kassa zit, dan merk ik dat ook zíj proberen. Zelfs mijn Italiaanse, in Luik opgegroeide nonkel, doet zijn best om Nederlands te spreken. Meer nog, hij doet er zelfs een Truiens dialect bovenop. Metske wordt dan mesjke en andere hilariteiten. Maar ik ben er fier op.
Er is slechts één groep waar ik me aan stoor, namelijk de Duitstalige gemeenschap. Zij vertikken het dus om het ook maar enigszins te doen lijken alsof ze willen proberen. Het is niet omdat hun taal zo aanleunt bij de onze dat Duits opeens geen verrassingen meer voor mij inhoudt. Jammer maar helaas. Zelfs de talrijke allochtonen uit mijn gemeente zijn op dat vlak onze Duitstalige landgenoten een stap voor. Sommigen voeden zelfs hun kinderen op in vlekkeloos Nederlands.

Waar zal de Duitstalige gemeenschap trouwens bijhoren als het ooit tot een splitsing zou komen? Weeral een politieke kwestie die het discussiëren waard is.
Helaas, voor diegenen die de naam van Tom Boonen's nieuwe lief kennen, zal de discussie vrij zinloos lijken. Voor een of andere Humolezer van ondergeschikt niveau behoren zij immers tot de domme Vlamingen. Sinds wanneer is het lezen van Story of Dag Allemaal ondermaats? CEO's om maar iets op te noemen, hebben nog altijd de vrije keuze om hun vorm van ontspanning te kiezen dacht ik dan. Of misschien gaat het hier wel om een huisvrouw die graag op de hoogte blijft van de nieuwste roddels in showbizzland maar ook zij zal ongetwijfeld andere boeiende dingen te vertellen hebben. Vooroordelen noemen ze dat dan. Ik durf er mijn geld op verwedden dat die, zichzelf zo hoog plaatsende lezer, in de wachtzaal zelf ook geniet van een Story. Is ie daarom dom? Nee.

Zij die wel dom zijn, zijn diegenen die in de klas beginnen te lachen als de GSM van de prof rinkelt. Shit happens. But will shit happen to Belgium? I mean seriously??

*Out of my mind*

No matter which way you go
No matter which way you stay
You’re out of my mind
Out of my mind

And out of my life. Thing is: which one is it that I find worse? The fact that you’re NOT ouf of my mind or the fact that you’re out of my life?

It sure as hell is easier now that you’re gone. Opting for number one… Sorry baby, the anger isn’t over yet, although I want it to be.

And then there’s the other you. The you I also want out of my mind and out of my life. But the life part isn’t an option. So I try my best to keep you out of my mind but you don’t stop, you don’t fade. You keep following me in my dreams. You force me… You force my unconscious to ask questions, to think (even more), to not stop thinking about you. But I want to… Get out of my dreams, even get the hell out of my care. Pretty please.


She had nothing left in her what waited to be said, just a vague unspoken desire that everything would become different. Eventually the dust has to settle.