Kwijt - Bart Moeyaert

Zo kwijt als dood
mag je niet gaan.
Hoe ruim ik op
als ik niet eens kan bellen,
vragen of je onze foto nog wel wil?
Dan blijft het eeuwig stil in huis
en ben je niet eens weg,
maar dood.
Nee, als ik je verlies,
dan hoop ik dat ik
op mijn zakken sla,
een poosje zoeken
dan ineens bedenk
dat jij allang gevonden bent
door wie je liever ziet.
Dan zal ik kunnen rusten.
Anders niet.

Mr. Baileys

De vorige post is gegrepen uit een MSN-gesprek tussen mij en Mike, een leider van bij mij op de chiro. Blijkbaar loopt hij over van inspiratie als hij terugkeert van het toilet. Toch even de oorsprong vermelden, voor het geval u mocht gaan denken dat al die zieke gedachten van mijnentwege waren. Niet dus, maar nu terug naar het echte werk. Ik vertelde gisteren over mijn wervende tekst voor de befaamde Xios folder. Na een billenklets van mijn collega die me vertelde dat ik wat meer bloggend moest overkomen greep ik naar de drank. Een glas Baileys deed wonderen. De tekst kwam alsof het niks was. Dus ja misschien veroordeel ik anderen te snel. Voor al diegenen die ik al alocholist genoemd hebt, bij deze mijn excuses. Ik zie er nu ook de positieve dingen van in. Alcohol geeft inspiratie, doorzettingsvermogen, enthousiasme en voor sommigen zelfs lef. Nu, dat laatste heb ik nog niet ondervonden maar de volgende test zit er alweer aan te komen. Ik hou u alvast op de hoogte. Nog even dit:

Do you feel you've won?

Don't you see I'm weaker with you

I hope you don't really think

That I'm better off without you

And I feel fine

Take my hand

Just be careful with it

I feel fine

Well, will you stick with me?

You're right if you don't

Cause I ain't easy now

Giving you a hard time

And I decided not to be

No not to be with you at all

But I haven't got a clue if

I'm handling this right

You give me everything I want

But I need to be alone

And believe me baby

I don't understand why

I can't be with you

*****

Dit zegt voorlopig genoeg over de tweestrijd die diep in mij heerst. Well hello Mr. Baileys!

***John***

--Liefste John door Michaël Nagels--

Je was niet zo vriendelijk daarnet
Je zei dat ik altijd met hetzelfde gezeik afkwam.
Koud en koel reageerde je,
En het ergste is dat ik meende dat we een band hadden met elkaar
Maar blijkbaar ben je intiem met iedereen

Toch moet ook ik eerlijk zijn, ik zit altijd op je kop.
Maar weet je wat, jij snapt me tenminste, het is alsof je in mij kan kijken
Als ik jou mijn diepste gevoelens blootgeef lijk je toch altijd alles te slikken
Je bent zeer verdraagzaam, het is alsof je een knop hebt die mijn verleden kan uitwissen
Maarja, zo moet je zijn als je je job uitoefent
Als je niets kan laten bezinken, raak je opgestopt
Soms zie ik je ook als een uitlaatklep
Met je praten reinigt mijn eigen binnenste, ik voel me dan herboren
Och ja ik ben nu eenmaal een flapuit, en jij bent een van de enigen die dat weet te appreciëren
Er zijn dagen dat ik je overspoel met nutteloze details die mijn argumenten niet hard kunnen maken
Zelfs in de donkerste nachten ben je mijn steun en toeverlaat,
Wanneer ik ziek ben en iedereen me negeert ben jij tenminste de enige die ik kan knuffelen
Och je weet wat men zegt over stille waters, je bent er het schoolvoorbeeld van
Het leven is soms hard, zeker het jouwe als je weet wat jij allemaal te slikken krijgt
Ik bewonder je, hoe jij de miserie van iedereen kan verwerken

Dat is er maar weinigen gegeven
Soms heb ik moeite met me open te stellen voor jou
Maar eens de ban gebroken is, is er soms geen stoppen aan
Ik zie je zo graag dat ik soms sta te popelen om je weer te ontmoeten
Het is dan kwestie van seconden
Waar ik soms van wakker lig is: waar jij naartoe moet met al je problemen

Heb je wel een uitlaatklep?
Misschien ben je net zoals alle anderen
Een moeilijke strijd laat soms zijn sporen na

De langste relaties met jou zijn soms de beste, want het einde is kort en krachtig
Je doet me soms tot het uiterste gaan eer ik me wil openstellen voor jou
Het is dat diep gevoel vanbinnen dat me zo vaak naar jou doet verlangen
Ik weet niet of ik het zou durven zeggen maar hé we zijn vrienden of niet soms?
Er is iets aan jou dat me stoort, je stinkt soms serieus uit je bek
En telkens ik me blootgeef
Blijft je ziel van porselein
Och ja je bent zoals een echte vrouw
Die zijn ook niet tevreden met de eerste de beste lul
Is het daarom dat je zo koud en kil bent?
Ik gaf zoveel aan jou maar wat kreeg ik : stank voor dank
Waar het ook aan ligt of wat het ook is,
Ik weet het niet, maar er is iets aan jou waarvan ik hou,
daarom ben je ook mijn favoriete wc-pot, oh John ik hou zo van jou!

With heart and soul...

Gigantische writer's block, hier aan de andere kant van het pc-scherm, of zal ik zeggen bij yours truly? De opdracht is thans simpel: schrijf een wervende tekst over The Weekly Overview. Ik hoor u al denken, ja een wervende tekst schrijven over iets wat je met hart en ziel doet kan toch niet moeilijk zijn. Wel nee inderdaad, juiste denkwijze maar zeer slechte timing. Het hart en de ziel zijn sinds twee dagen op zoek naar andere oorden wegens onbewoonbaarheid van dit levenloze lichaam. Lichtjes overdreven maar u snapt waar ik naartoe wil. Het gaat me gewoon niet. Ik slaag er steevast in om mezelf in een of andere driehoek te verwikkelen en uiteindelijk is het gewoon een vraag van wat wil je het liefst? Tja dat weet niemand natuurlijk, tenzij ik deze hardwerkende hersenen een zoveelste opdracht geef. 'Zoek binnen het hele systeem hetgeen waar mijn hart daadwerkelijk naar uitgaat.' En ja uiteindelijk weet ik wel wat ik wil maar wat als mijn hoofd mijn hart niet vertrouwt? Dan heet je Eva natuurlijk! (Het nodige sarcasme blijft me bij tot de dood vrees ik)
En bij deze staat mijn wervende tekst nog niet verder dan: Ja we hebben een uniek concept in Vlaanderen op de Xios Hogeschool, komt dat zien, komt dat zien. To die for, dat enthousiasme dat ik eraan verbind. Dus lieve Titsy Witsy, neem het niet persoonlijk, my time will come... eventually. En dit hopelijk nog voor 2 uur vannacht zodat de nachtrust mij een beetje piece of mind gunt...

Miss almost, miss maybe, miss halfway...

Because he's like me...

I'm always gonna show up

Romance is all around

In de nasleep van enkele dingen ben ik in een romantische bui. Iemand even kunnen vastpakken en voor jezelf 'reserveren' is zalig. Het moet natuurlijk ook niet te lang duren want toegegeven ik ben niet zo'n plakker. Maar zelfs ik, dé realist onder de realisten, heb even nood aan romantiek. Wel euhm vandaag dacht het lot me een pleziertje te doen. Vanmiddag zit ik in de keuken voor de verwarming en ik zit nogmaals dromerig door het raam te staren. (Ik doe dit nogal vaak, hoewel dit als een paradox staat tov mijn realist-zijn). Het begint te sneeuwen en ik was volledig aan het zweven. Niets zo romantisch als sneeuw denk ik dan, ware het niet dat ik daar alleen zat. Vanavond bleek het licht in de badkamer niet te werken. Dus ik, helemaal down van een afwezigheid tijdens mijn vorige romantic encounter, haal de kaarsjes boven. U kan het zich wel voorstellen. Een bad nemen, slechts omringd door kaarslicht en geen man in verste verte te bespeuren. It's like ten thousand spoons when all you need is a knife. It's meeting the man of my dreams and than meeting his beautiful wife. Isn't it ironic... Over die man van mijn dromen gesproken... Of simpelweg mijn prins op het witte paard? Waar bent u? Zit u nog steeds in de oven of heeft u het gewoon even te druk met de examens? Maar ik denk dat u gewoon onderweg van uw paard bent gevallen. Geen erg... u komt er wel...

Tot zover de romantische dingen van alledag. Weer terug naar mijn eigen sarcastische ik. Een ik die ik toch al zeer lang weet te appreciëren. Een ik die bij het nadenken telkens andere bijgedachten creeërt (om dan zo uiteindelijk enorm af te wijken en zo de essentie volledig verloren te laten gaan). It's not easy to be me zoals u ziet, of leest beter gezegd. Ook ik verlies de draad wel eens en het is bewezen dat dat meer dan eens gebeurt...

Eva going fout!

Na het lezen van enkele van mijn blogs zei iemand me dit: 'Truckers, allochtonen, gevangenen, dictators?' Jaja PJ 'Eva going fout'. En uiteindelijk hij heeft een punt. Ik heb zo de neiging om op verkeerde mannen te vallen. Misschien moet ik eerst het label eens lezen en de bijbehorende handleiding. High maintenance is ook niet alles natuurlijk! Truckers zijn op zich misschien dan nog de beste keuze, ze zijn altijd weg en het huis van mij alleen. Heaven on earth, maar natuurlijk niet te lang of Adam zal ingeschakeld worden (jaja mijn euhm tuinman). Die allochtonen zijn gewoon verkeerd geïnterpreteerd, zolang ze leren fietsen en zich aan de verkeersregels houden heb ik helemaal geen problemen met hen. Denk maar aan mijn zingende telefoonverkopende kerel. Hanne, dankuwel om zijn identiteit te onthullen... Die gevangenen, jaaaaa dat wijst natuurlijk weer op dat bad boy karakter he of was het nu op mannen in uniform... anyway Michael Scofield is altijd welkom. (voor de vrouwen onder ons en de mannen die willen weten hoe de ideale man eruit ziet, zie foto). Zoals Séverine gisteren zei bij het voorbijlopen van de gevangenis in Hasselt: 'die zou ik wel helpen ontsnappen en natuurlijk mag hij komen onderduiken bij mij. Onder de lakens dan welteverstaan'. Same here. En die dictator, wel hij bestaat echt. Of ik hem nu al Adam mag noemen, daar moet nog enig denkwerk over verricht worden. En hij is helemaal zo slecht niet als ik doe uitschijnen, hij weet enkel zijn mening nogal euhm te drukken en discussiëren is helaas niet mogelijk met hem en ook hij houdt wel eens van de woordjes Schneller schneller dus in principe geen nood! Van wat snelheid of Duitse praat is natuurlijk nog nooit gestorven. De slachtoffers in de gaskamers dan buiten beschouwing gelaten. Of die fameuze woorden ook daadwerkelijk tegen mij gezegd worden, dat weet natuurlijk niemand! (Ode aan Undercover Lover Timbeau) Zolang er in raadsels gepraat wordt, is Adam2 nog veraf en zal ik het maar stellen met de originele, nooit te overtreffen versie!

Eva ontmoet Adam

Mensen mensen, vergaart u allen! Adam is gevonden. Een korte omschrijving:

Hij:

- is lenig
- is flexibel
- is groot
- is schattig
- is snoezig
- is lief
- is gewillig
- is zacht en ruw tegelijk
- gaat ervoor
- staat altijd klaar
- is mijn vriend wanneer de nood hoog is

maar bovenal: hij werkt op BATTERIJEN!!

Ergernissen

Een mens heeft zo van die dagen dat hij zich aan alles en nog wat ergert. Vandaag was 'mijn' dag.
Ik reed daarstraks met de auto naar de stad, op zich geen probleem natuurlijk. Het was ondertussen al donker en ik zag iets op de weg maar ik wist niet goed wat. Uiteindelijk bleek het om een fietser te gaan, die zonder lichten de straten van Sint-Truiden city onveilig maakte. Daarbovenop kon de kerel nog niet eens fietsen ofwel was hij goed bezopen gezien de uitzwenkende beweging die hij met zijn vehikel maakte. Het was natuurlijk ook (helemaal niet met de vinger wijzend) nog een bewoner van het asielcentrum. Naast de taal kunnen ze die mannen daar misschien ook eens leren fietsen. Fietsen in België is helemaal niet hetzelfde als dat fietsen in de jungle of in niemandsland! Dat daar in het midden van de weg gereden wordt boeit geen kat. Ze hebben daar misschien nog bewondering voor iemand met een fiets... Nu, ik ben helemaal niet racistisch maar dit gaat me soms te ver. Van rode lichten hebben ze ook nog nooit gehoord. Ze steken over bij om het even welk kleurtje het licht aangeeft. Nice... Nogmaals ik ben helemaal niet racistisch. Ik heb zelfs een zwak voor mensen met een getinte huid, om niet te zeggen een eeuwigdurende kleine crush. Dus als u, telefoonverkopende-zingende jongeheer met de Italiaanse achternaam, doch Marokkaanse voornaam, dit leest, verwijt mij dan alsjeblieft niks! U ziet er na al die jaren nog steeds hot and steamy uit.
Dit gezegd zijnde, over naar ergernis nummer 2. Een avondje gezellig film kijken is altijd leuk dus op naar de videotheek. Mijn hart maakte een sprongetje toen ik zag dat ze daar ook Haagen Dasz ijs verkochten! Ik hup hup naar die diepvries op zoek naar mijn favoriete smaak. Cookies and cream was aanwezig, zij het in een klein formaat, 100 ml gaf het etiketje aan. Wie eet er nu 100 ml Haagen Dasz ijs?? 300 ml is op zen minst doenbaar ;) Maar ja bij gebrek aan beter, 100 ml will have to do. Misschien kleine verjaardagstip...

Me, myself and my truckerfantasies

Zonet wilde ik mijn auto op de oprit van mijn opa gaan zetten toen er een of andere idiote trucker knal achter mijn oprit halt hield. Eerst naderde hij aarzelend met zijn vrachtwagen om dan toch tot volledige stilstand te komen om zo mijn oprit te blokkeren. Ik, ziek en dus pissig, kon hem bijna in de haren vliegen. MAAR geen nood dacht ik bij mezelf, is het niet zo dat vele vrachtwagenchauffeurs er behoorlijk gespierd uitzien en ze soms ook zo lekker vuil uitzien. Hier en daar een zwarte vlek heeft een seksuele fantasie er nooit slechter op gemaakt natuurlijk.
Die meneer nadert mijn raampje en as gay as can be zwaait hij opdat ik mijn deur zou openen. Daar stond ie dan, mijn fantasie in levende lijve. Zwarte krullen, een bril, een truckershemdje, en een jeans. BANG. Bubbel gebarsten. Het o zo aantrekkelijke uiterlijk ging dan ook nog eens gepaard met een Duitse tong. Ok op zich niet zo erg, ik blijk ook te vallen op die Hitlertypetjes. En ik ben nooit verlegen om de woorden Schneller Schneller. (Dit alles is natuurlijk te nemen met een grote zak zout). Dus ik bleef vriendelijk. Het heerschap wilde de weg weten naar de Monroe, een fabriek hier niet zo ver vandaan. Dus ik mijn euhm beste Duits boven gehaald. Dritte Ampfel nach euhm links? (met vragende ogen hoopte ik dat hij het doorhad). En ja hoor dat wist deze snuggere kerel nog net te begrijpen. Dan nimmen Sie die zweite Ampfel nach rechts und an Ihre rechter Seite sehen Sie... Ik moet mijn zin niet afmaken natuurlijk om aan te tonen dat mijn Duits rotslecht is. Maar ja meer dan Schneller schneller heb ik in bed niet nodig natuurlijk, Hitler will do the rest (dit is met 2 zakken zout te nemen welteverstaan).
Om tot een besluit te komen, onze lieve Duitse vriend maakt een resuméetje en weg was ie. En ik, ik ging naar die andere oprit en zo mijn lieve aantrekkelijke zetel in. Een fantasie die mij nooit zal teleurstellen!

Smiles and sunrays

Maybe today is a good day
To wake up and show you, I’ll show you my heart
Tomorrow will never come anyway
Out of reach, out of sight, one day to far

Refrein
Take away the deep cold night
And I will shed a thousand sunlit tears
I’ll trade my fears
For the sunlight inside your eyes

Maybe today I will stand strong
Walk my own path, I’ll follow my heart
One step closer to freedom
I’ll choose the color to paint my life

And I hope that I wont be left behind
With a broken smile on my face
After I've realised that all the things I've idolised
Are just a lie

Great song from a great guy, great sing and songwriter, great 'chiroleader' (bij gebrek aan andere gekende termen). *In the hope your confidence rises to another level*

Blauwe plekken

Als u blauwe plekken op uw buik vertoont komt dat omdat:

- u vorige nacht net iets te wild te keer ging in bed, hij/zij (schrappen wat niet past) was dan ook een beest in bed)
- u tegen wil en dank spuitjes in de buik krijgt
- u aan de harddrugs zit en na de zoveelste rush niet meer weet waar u staat, zit of ligt
- u stiekem een sadomasochist bent
- u slaapwandelt
- u gewoon te dom bent en overal tegenaan loopt (vaak een grote kanshebber)
- u dienst doet als boksbal
- u de term wasbordje misschien iets te letterlijk neemt
- u...

Ouderdomsverschijnselen

U kent dat wel, er zijn zo van die dagen dat u opstaat maar er kraakt iets. Waarschijnlijk een van de die talrijke botten in uw lijf. Naargelang de leeftijd zijn ze verwacht zo te reageren. De vraag is natuurlijk hoe oud bent u en is het een goede reactie? Wel, hier een antwoord:

U heeft ouderdomsverschijnselen als u:

- naarmate de dag vordert steeds minder goed kan wandelen
- u steevast de meest dichtbijzijnde lift opzoekt
- u hier dan ook deftig gebruik van maakt
- u de rest van uw leeftijdsgenoten tot uw grote spijt niet op de voet kan volgen
- u uw onderste ledematen rust door middel van ze omhoog te leggen
- enzoverder...

Bij deze enkele symptomen. Ik hoop dat u ze niet mag vaststellen, bij deze is dat bij mij wel gebeurd!

Storm

I know you didn't bring me out here to drown
so why am I 10 feet under and upside down
barely surviving has become my purpose
cause I'm so used to living underneath the surface

Storm - Lifehouse

Definitely not a mythe!

Mijn eerste blog van de dag beschreef over hoe ik de rest van de dag zou gaan piekeren. Tot... ik warme chocolademelk dronk. Diegene die nog steeds niet gelooft dat chocolade vrolijk maakt moet het zelf maar weten. Vuile betweter!!
Het helpt in elk geval en op meerdere vlakken waarschijnlijk ook maar hier heb ik momenteel geen ervaring mee. Later meer hierover!
Goodnight and good luck! x

Things will go my way...

Ook al ooit wakker geworden met het gevoel dat je echt iets meegemaakt hebt de voorbije nacht? Dan weet je vast en zeker waar ik het over heb. Afhankelijk van het onderwerp waarover je de voorbije nacht hebt liggen piekeren, al dan niet dromend, is de mood gezet.
Blije momenten kunnen je vrolijk, enthousiast enzoverder maken, maar ze kunnen je ook met de neus op de feiten duwen. Bij mij was het laatste van toepassing met als gevolg dat het piekeren ook nog eens de rest van de dag zal blijven doorgaan. Leve de onwetenden en de I don't give a fuck people! Well I do! De onzekerheid knaagt, net genoeg om constant in mijn hoofd te zitten. Ik zou zeggen, get out of my dreams, get into your car/on your bike and just drive the hell out of here! Beetje cru gezegd maar zo moet het!!! Plankgas darlin'!! (De sarcastische noot is ook hier weer de drijfveer :) Aan u om ze te vinden en te weten wat ik meen)

Van astrologische analyses tot boze blikken van Prins Laurent...

Gisteren, dinsdag dus, was een hectische dag. Voor ons krantje op school kregen we de opdracht om een sfeerverslag te maken over het fraudeproces tegen Vaessen en tal van andere beklaagden in Hasselt. Mediacircus alom. Wie de Lombaardstraat voordien niet wist liggen zal er gisteren zeker achtergekomen zijn. Ikzelf was een van die onwetenden.

Ter plekke aangekomen begon de adrenaline te stromen. Twee studentes journalistiek die zich even gaan mengen tussen de echte pers. Welke student van dezelfde richting droomt hier niet van?
Het hek was helemaal van de dam toen we zelf geinterviewd werden. Domme vragen waren helaas de leidraad (gevolgd door soms nog dommere antwoorden) maar het ging nu eenmaal om een sfeerverslag op VTM. Een van de mindere gevolgen was natuurlijk dat er geknipt werd in onze quotes en dat de uiteindelijke nieuwsuitzending ons afschilderde als twee fanatieke Laurent fans looking for the best picture ever!! Daarenboven kwam ik ook nog eens hautain over. Bij deze wil ik dit dan ook ontkennen. Maar aan u om hierachter te komen.

Na het interview kwam er een oude vrouw bij ons staan omdat ze zich blijkbaar verbonden voelde met ons omdat ook zij geinterviewd werd. 'Ik ben ook geinterviewd en ik hou ook van astrologie.' Mooie link zou ik zo zeggen. Een hele astrologische analyse volgt. Groen bruine ogen zijn blijkbaar zeer slecht. Alles wat fout loopt... blame me! Een rode jas duidt op avontuur, enzoverder. Lachen, gieren, brullen.

Om verder te gaan met mijn Laurentstory...

Die foto werd ook uiteindelijk gemaakt. Daarna was het wachten geblazen, samen met de andere journalisten stonden we in de rij wachtend om de rechtzaal te mogen betreden. Helaas te weinig plaats bij de toeschouwers en tweemaal helaas wegens een gebrek aan perskaart :)
Uiteindelijk zijn we toch nog het gebouw binnengedrongen via de persruimte. Tweemaal buitengezet maar derde keer goede keer. De woorden 'opzij, de getuige gaat de zaal verlaten' waren hemels. Enkele minuten nadien kwam (jawel) Prins Laurent (diep diep diep in mij zit toch zo'n beetje een sensatiepersmens verscholen) buiten en enthousiast als we zijn wilden we hem fotograferen. Diens vriendelijke doch brutale begeleider gebood ons zeer lief dat dit niet mocht. Laurent himself bekeek ons verontwaardigd. Daar liep een gebroken man... Komt er van als ge gaat frauderen natuurlijk. Hoewel hem niets ten laste valt, slechts het stilzwijgen.
Maar om toch niet uit mijn rol van journalist te stappen moet ik objectief blijven. Hij staat nu eenmaal niet terecht.

We keerden weer terug naar die meute buiten maar dat werden we vlug beu. Hup weer naar die persruimte waar Marc Luypaerts en Noël Vaessen zich bevonden. Weer geprobeerd om foto's te nemen (we zouden beter moeten weten) maar we werden buiten gezet met de mooie woorden 'Als ik nu nog eens moet zeggen dat u hier geen foto's mag maken, laat ik u arresteren'. En weg waren we...
Maar uiteindelijk... de cel ingaan... dat zou pas een sfeerverslag geweest zijn :D


De foto's bij deze blog zijn gemaakt door klasgenoten van mij. Ik apprecieer het dus ten zeerste dat deze niet gebruikt worden!



Noël Vaessen, ex-adviseur Laurent, beklaagde










Marc Luypaerts, een beklaagde in de zaak

Sfeer...

So true...

There are times when even the best of us have trouble with commitment, and we may be surprised at the commitments we're willing to let slip out of our grasp. Commitments are complicated. We may surprise ourselves by the commitments we're willing to make, true commitment, takes effort, and sacrifice. Which is why sometimes, we have to learn the hard way, to choose our commitments very carefully...

*****

The fantasy is simple. Pleasure is good, and twice as much pleasure is better. That pain is bad, and no pain is better. But the reality is different. The reality is that pain is there to tell us something, and there's only so much pleasure we can take without getting a stomach ache. And maybe that's okay. Maybe some fantasies are only supposed to live in our dreams...

*****

Most of our fantasies resolve when we wake, vanished to the back of our mind, but sometimes we're sure if we try hard enough -- we can live the dream

*****

The first step toward a real cure is to know exactly what the disease is to begin with. But that’s not what people want to hear... We're supposed to forget the past that led us here, ignore the future complications that might arise and go for the quick fix.

*****

The thing people forget is how good it can feel when you finally set secrets free. Whether good or bad, at least they're out in the open, like it or not. And once your secrets are out in the open, you don't have to hide behind them anymore. The problem with secrets is even when you think you're in control, you're not.

*****

One thing is certain, whatever it is we're trying to hide; we're never ready for that moment when the truth gets naked. That's the problem with secrets -- like misery, they love company. They pile up and up until they take over everything, until you don't have room for anything else, until you're so full of secrets you feel like you're going to burst.

*****

You know when you were a little kid and you believed in fairy tales? That fantasy of what your life would be -- white dress, prince charming who’d carry you away to a castle on a hill. You’d lie in your bed at night and close your eyes and you had complete and utter faith. Santa clause, the tooth fairy, prince charming -- they were so close you could taste them. But eventually you grow up and one day you open your eyes and the fairy tale disappears. Most people turn to the things and people they can trust. But the thing is, it’s hard to let go of that fairy tale entirely, because almost everyone has that smallest bit of faith and hope that one day they would open their eyes and it would all come true. At the end of the day, faith is a funny thing. It turns up when you don’t really expect it. It’s like one day you realize that the fairy tale is slightly different than your dream. The castle, well it may not be a castle. And it’s not so important that it’s happily ever after -- just that it’s happy right now. See, once in a while, once in a blue moon, people will surprise you. And once in awhile, people may even take your breath away.

*****

What to do with Michael?

They met in Paris in ‘94Or was it ‘95?
She was there studying abroad
he was on tour
Playing in another dive

They partied hard and they parted ways
A little north of the Seine
He dreamed about her in so many ways
She dreamed about him in French

Well she knows what to do with Michael
She knows how to make him feel
That he's the one, he's his Mother's son
Not like anyone, he just needs time to heal

They met in New York a few months later
He was still living alone
Hugging the bar and masturbating
Never answered his phone

Their first date was a movie together
Outside at Bryant ParkWell,
The Spirit Of St. Louis just went on forever
So they drank wine until they saw stars

(chorus)

They finally hooked up for the first time
The night before the 4th of July
He felt so awkward saying goodbye
To the girl who just changed his life

Now my friend, they are inseparable
She even gets that boy to go to the gym
Now, if you don't think that's love you must be cynical
Or maybe man, you're just dreaming in French,
Yeah!

Een liedje waar ik mij wel in kan vinden en dat mij vreemd genoeg, ondanks de supergoeie kwaliteit, irriteert...

Waarom de koppigen onder ons lijden moeten...

Wel het zit zo, af en toe (met de nadruk op af en toe) ben ik iemand die niet graag opgeeft. Ondanks mijn scheenbeenvliesontsteking (ja een hele boterham) blijf ik toch halsstarrig doorgaan met mijn training. Met andere woorden ik blijf driemaal per week het beste van mezelf geven op de Finse piste. Op zich niks mis mee want van die lieve heer, ook wel dokter genoemd, mag ik blijven lopen op voorwaarde dat ik mijn pillen slik. En die inname gebeurt ook wel, hetzij sporadisch... maar ze gebeurt.
Wel om nu eindelijk te komen waar het om draait. De loopsessie van vandaag is een beetje fataal. Niet enkel mijn ontsteking speelt mij parten maar ook mijn knie en mijn enkel maw mijn hele been. Geweldig zou ik zo zeggen. Het grappige was dan nog dat ik met de auto naar huis reed en aangezien je met het linkerbeen moet schakelen was ik genoodzaakt om steeds in dezelfde versnelling te rijden. Bijna was ik zo een oud vrouwtje dat niet weet hoe ze moet rijden. Isn't that ironic? Conclusie: waarom moeten de koppigen of de doorzetters onder ons altijd lijden? Something's not right...

- Once there will come a moment when you will have a chance to do the right thing.
* I love those moments. I like to wave at them as they pass by.

- You have the right to remain silent but what you lack is the capacity.

I just love sarcasm... :)

‘Oma is overleden’. Daar zat ik dan. Midden in de nacht, bevangen van alle gevoelens die ook maar mogelijk zijn. Het afscheid zal best wel meevallen dacht ik. De relatie met mijn oma was niet meer zo hecht als vroeger. Niets was minder waar. Oma vergeten bleek een van de moeilijkste dingen die ik moest doormaken. Zelfs de scheiding van mijn ouders, ondertussen 7 jaar geleden, verdween in het niets vergeleken met deze leegte. Meer als een jaar duurde het om elke maandelijkse ‘verjaardag’ van haar overlijden stilaan normaal te vinden. En het knaagt nog steeds, de vrouw die me dagelijks goede nacht kuste is er niet meer en ik heb nog steeds de neiging om in een hoekje zitten te huilen om die verloren liefde.

Dat is het begin van mijn 'verhaal'. Beetje bij beetje kan je mij hier leren kennen. Je zal zien dat dit een lang proces is, want mezelf direct blootgeven is iets wat ik nooit zal doen. Ik ben niet de zoveelste screwed up teenager, hoewel… ;) dit is gewoon een manier om dingen te relativeren en ze van me af te schrijven…

Yo nunca te olvidaré!

2006

Af en toe wat plagiaat kan geen kwaad (denken we allemaal niet zo?) Dus mijn beste, u weet wie u bent, bij deze mijn excuses!

Belangrijkste evolutie of trend van het jaar:
Talrijke dictators die er het hoofd bij neerleggen. Pinochet die na een lange juridische strijd alsnog een achterpoortje gevonden heeft. Chapeau en Mexican wave voor de Chileen. Ook de dictator van Turkmenistan besloot het hazenpad te kiezen. En dan is er de dictator aller dictators... U kan het alvast raden. Onze beste Saddam. Hij liet er het hoofd bij hangen.

Beste/Slechtste programma:
Hoewel het indruist tegen mijn principe van 'Ik vind realityshows maar niks' heb ik mij toch deftig vermaakt bij het kijken naar Beauty and the Nerd. Geleerd hoe het wel moet maar vooral hoe het NIET moet. En ja uw medemens uitlachen is misschien niet zo proper maar ja noem mij dan maar een sadist of plak mij een ander etiket op BUT I liked it!
Bij de meer deftige dingen ben ik toch wel verplicht om Grey's Anatomy te vermelden. Passion all over the place.

Beste boek/concert/film:

Boek: gezien mijn opkomende alzheimer weet ik hier nog weinig van te vertellen. Ik kan u wel de auteurs meedelen. Herman Brusselmans (offcourse!) & Nicci French.

Concert: Ook hier speelt de alzheimer mij weer parten, laten we dan maar voor het laatste gaan. Clouseau dus, vonken en vuur alom.

Film: Een van de beteren was toch wel de fel omstreden homoprent Brokeback Mountain, een streling voor het oog van de talrijke jonge meisjes die al kwijlend de filmzaal weer buiten kwamen. De Hell van Tanger was ook een topper en zeker een vermelding waard tussen alle Hollywoodcrap. De Break-up (I know chick-flick) MAAR deze film toont wel aan hoe het er echt aan toegaat, geen overbodig romantisch gedoe maar de harde realiteit (nu ja hard...) Lucky Number Slevin, my kind of movie! Cars & Over the Hedge... Two for the money (alles van Pacino is natuurlijk enorm te pruimen) Windkracht 10 (omwille van het al fan zijn van de televisieserie!) U merkt het wel, ik heb moeite om keuzes te maken...

Wa ge zeker niet moet gaan zien: The Wicker Man. Ik bedoel... komaan mannen. Dit was te absurd voor woorden.

Leukste gebeurtenis van het jaar: Het kamp en leidingsweekend van de jeugdbeweging.

Minst leuke gebeurtenis van het jaar: Afscheid nemen van alles en nog wat.

Wie zou je wel eens uit de kleren zien gaan: Met die toenemende eetstoornissen is iedereen mooier met kleren aan ;) Als ik dan toch iemand mocht kiezen, Johnny Depp natuurlijk.

Goede voornemens: Ik neem mij voor... om geen goede voornemens te maken. Ik hou mij er toch nooit aan. Trouwens wie heeft ooit vastgelegd dat voornemens per definitie goed moeten zijn?

Crap

'Later that day I got to thinking about fairy tales. What if Prince Charming had never shown up? Would Snow White have laid in that glass box forever? Or would she have gotten up, spit out the apple, gotten a job and a health care plan and moved on with her life?'Goh hoe moet ik beginnen aan mijn eerste blog? Voor een studente journalistiek zou dit thans simpel moeten zijn, ware het niet dat ik mezelf niet ben vandaag. Als ik er zo over nadenk ben ik dat al een tijdje niet meer. Er zijn zo van die dagen (klinkt bijna als een Clouseaunummer :)) dat ge gewoon blijft zweven en de grond is ver te vinden. Wel laat ons zeggen dat de confrontatie met die grond nog niet zo lang geleden plaatsvond. Patat! Met mijn gezicht er tegen. And really, who gives a fuck? We zijn allemaal gefabriceerd om te vallen en om later, op elk moment, dat we willen weer op te staan. Zoals de quote uit Sex and the City (jawel ik ben een verstokt kijker) zegt, we gaan gewoon door. How hard it may seem... Voorlopig draaien we nog wel even die single van PCD, I don't need a man. En ja zoals een klasgenoot van mij reageerde: Yeah you do. Hij heeft gelijk maar ze zijn niet voor alles nodig natuurlijk. They're disposable.Maar het zal wel aan mij liggen denk ik, ge weet dat ze helemaal uw stijl niet zijn maar ge probeert het toch maar uit. You'll never know. Alvast één goed voornemen voor het nieuwe jaar, ga enkel voor de dingen die haalbaar zijn en probeer iets wat al lang op voorhand bepaald is niet meer te veranderen... Om het toch nog wat te nuanceren, blijven vechten voor de dingen waar ge wel in gelooft!