Als de man van je leven ook nog eens blijkt te kunnen strijken...

Gisterenavond was er weer eentje van pure nostalgie. Samen met 2 oude klasgenoten en de man van mijn leven een terrasje doen... het heeft zo zijn charmes. Voor alle duidelijkheid, onder man van mijn leven verstaan we hier niet mijn vader, hoewel hij tot dezelfde leeftijdscategorie behoort. Nee, nee het gaat hier over het opleidingshoofd dat door bepaalde ex-derdejaars aanbeden werd/wordt omwille van zijn charmes, zijn arrogantie, zijn opvallendheid en omwille van zijn klein hartje... Jawel... Als er één iemand is die u kan doen nadenken over de liefde (terwijl u daar eigenlijk helemaal niet over hoeft na te denken...) is hij het wel. Onder de stoere uitspraken als 'Ga maar naar de mama', 'Wat denkte!!' of 'Ballast!!' en achter al dat op de tafel slaan zit wel degelijk iets. Na de wel gedetailleerde uitleg van onze PJ wist hij ons allen gerust te stellen. Liefde is niet iets wat gezocht moet worden, maar het is iets wat komt. Gelieve wel eerst een moment te creëren en hier niet te hard bij stil te staan... (sarcastische noot...) Een waarheid als een koe ware het niet dat PJ en ik toch wel erg benieuwd waren naar de creatie van dat moment, maar ja... een grootmeester geeft zijn geheimen niet prijs I guess. Hoewel dat gewrijf door het haar misschien toch zo zijn vruchten heeft afgeworpen voor hem. Bij deze Peej, laat die haren groeien jongen, enneuh een beetje stoppelbaard mag want anders: too fucking clean!! Te glad is ook niet goed!

Gekeuvel over werk, school, prostitutie, kinderen, enzoverder om uiteindelijk bij de strijk uit te komen. Deze heer weet van aanpakken want het strijken heeft ie goed onder de knie, bleek ie het nog graag te doen ook nog... Kon die 'echte' man van mijn leven nu ook nog maar strijken..
Een andere kijk op dit gebeuren vindt u hier:http://pieterjanvl.blogspot.com/2008/05/het-moment.html