Wat doet u als u ziek bent? Juist. Ganse dagen in bed liggen, boeken verslinden, series bekijken en meer van dat. Vroeger was ik een van de vele Buffy the vampire slayer verslaafde. Toegegeven, meer voor Angel dan voor het verhaal natuurlijk. En hoe kinderlijk en onrealistisch het geheel kan zijn, toch ontdekte ik vandaag een grote waarheid in een van de voice-overs. Nagels met koppen slaan noemen ze zoiets denk ik.
Passion... it lies in all of us. Sleeping, waiting, and though unwanted, unbidden, it will stir, open its jaws... and howl.
Passion... is born... And though uninvited, unwelcome, unwanted... like a cancer... it takes root. It festers... it bleeds... it scabs... only to rupture.
It speaks to us, guides us; passion rules us all. And we obey. What other choice do we have?
Passion is the source of our finest moments. The joy of love, the clarity of hatred, and the ecstasy of grief.
It hurts sometimes more than we can bear. If we could live without passion, maybe we'd know some kind of peace. But we would be hollow. Empty rooms, shuttered and dark. Without passion, we'd be truly dead.
1 opmerking:
Passie, is wat mensen laat leven.
Passie zonder daden,
is frustrerend.
Daden zonder passie,
zijn niets.
Een reactie posten