Yo nunca te olvidaré

Tijd om te bloggen denk ik zo. Het is al lang geleden (een week dus) en ik zitten midden in mijn examens, de deadline voor mijn eindwerk is 6 maart. Dus ik had reden om hier weg te blijven, zij het niet dat Ignacio Alejo Blasquéz me onvrijwillig reden heeft gegeven om deze post te doen. Vanacht rond half drie is deze klasgenoot van mij, met zijn fiets onder een trein terecht gekomen. Hoewel ik hem helemaal niet goed kende is hij het meer dan waard om het middelpunt van deze blog te zijn, die dan ook aan hem opgedragen is. Hij was een uitwisselingsstudent die... Er zijn bijna geen woorden voor. Het is onwezenlijk dat een leeftijdsgenoot sterft en zeker als je die persoon kent. De gedachte dat ik hem nooit meer zal zien is ver zoek en realistisch gezien zo dichtbij. Sidder en beef is hier wellicht de juiste uitdrukking. Om dan niet te denken aan zijn ouders die in Spanje enkel kunnen afwachten, de mogelijkheid om hun zoon meteen in hun armen te sluiten is er helaas niet. Bij deze geef ik Nacho's familie en vrienden mijn innige deelneming. Ik heb spijt dat ik de kans niet gekregen heb om hem beter te leren kennen.

*Yo nunca te olvidaré*

What you don't know can't hurt you...

"Whoever said 'What you don't know can’t hurt you,' was a complete and total moron. Because for most people I know, not knowing is the worst feeling in the world."

Including me... onwetendheid is iets wat ik mij op het vlak van school/toekomstige job niet kan veroorloven. De verkeerde informatie geven kan immers leiden tot grote tegenvallers (zeer grote tegenvallers weliswaar). Maar ook op privévlak is het 'weten' belangrijk.Vooral emotioneel dus. Uiteindelijk weet ík het onderhand wél (voor de verandering). Maar welk voordeel haal ik hier nu uit? Verandert dit enigzins iets? Ik dacht het niet. Zo ziet u maar welke paradoxen er constant door ons leven sluipen...

Of wilt u echt oprecht delen in mijn wijsheid?

Nog even dit (u weet wie u bent)...

'What makes anger different from the six other deadly sins? It's pretty simple really. You give in to a sin like envy or pride, and you only hurt yourself. Try lust or coveting and you'll only hurt yourself and one or two others. But anger is the worst... the mother of all sins... Not only can anger drive you over the edge, when it does, you can take an awful lot of people with you.'

Hasta ayer...

Cuando el alma llora
El silencio no es remedio
Para calmar el sufrir

Hasta ayer...

Een groot journalist zei ooit...

We must not confuse dissent with disloyalty. We must remember always that accusation is not proof and that conviction depends upon evidence and due process of law. We will not walk in fear, one of another. We will not be driven by fear into an age of unreason, if we dig deep in our history and our doctrine, and remember that we are not descended from fearful men— not from men who feared to write, to speak, to associate and to defend causes that were, for the moment, unpopular.

Edward R. Murrow

Spontaniteit

Opeens kreeg ik het onverklaarbaar verlangen om mijn ziel bloot te leggen. Vreemd, denkt u? Wel ja, gezien het feit ik helemaal niet zo 'open' ben. Ik had het net met een vriendin over impulsieve reacties. Haar commentaar wees erop dat ze vaak spijt had van die dingen. En ja, zo ben ik soms ook wel, maar zijn het niet die impulsieve reacties die het meest oprecht zijn? Zoals de woorden of daden van een kind?
Ik reageer te weinig impulsief denk ik dan. Vaak is alles beredeneerd (dit hoort zo te zijn sinds mijn geboorte zo blijkt) en heb ik dus alle mogelijke scenario's overlopen. Als ik dit doe, zal hij/zij op die manier reageren en dat is in mijn voor- of nadeel. Well, nicely done. Alle spontaniteit is verloren samen met de oprechtheid. Op deze eigenste moment snap ik best waarom er vaak aan me getwijfeld is geweest op relationeel vlak. 'Ze denkt te veel.' Maar geef het wat tijd... ooit zal ik deze eigenschap afleren. Hoewel ze niet louter negatief is. Ik weet wat ik wil en daar wil ik dan ook voor gaan, hetzij minder impulsief maar met veel wilskracht en zelfs nog meer passie...

foto: www.stephanvanfleteren.com

Cute

In mijn zoektocht naar aflevering 17 van seizoen 2 van Prison Break (die helaas pas volgende week pas uitgezonden wordt, zo blijkt) kwam ik dit tegen... Té goed om niet te posten... én het past in het thema van de dag!

HOW DO YOU DECIDE WHO TO MARRY?

You got to find somebody who likes the same stuff. Like, if you like sports, she should like it that you like sports, and she should keep the chips and dip coming. (Alan, age 10)

No person really decides before they grow up who they're going to marry. God decides it all way before, and you get to find out later who you're stuck with. (Kristen, age 10)

HOW CAN A STRANGER TELL IF TWO PEOPLE ARE MARRIED?

You might have to guess, based on whether they seem to be yelling at the same kids. (Derrick, age 8)

WHAT DO YOU THINK YOUR MOM AND DAD HAVE IN COMMON?

Both don't want any more kids. (Lori, age 8)

WHAT DO MOST PEOPLE DO ON A DATE?

Dates are for having fun, and people should use them to get to know each other. Even boys have something to say if you listen long enough. (Lynnette, age 8) -isn't she a treasure-

On the first date, they just tell each other lies and that usually gets them interested enough to go for a second date. (Martin, age 10)

WHAT WOULD YOU DO ON A FIRST DATE THAT WAS TURNING SOUR?

I'd run home and play dead. The next day I would call all the newspapers and make sure they wrote about me in all the dead columns. (Craig, age 9)

WHEN IS IT OKAY TO KISS SOMEONE?

When they're rich. (Pam, age 7)

The law says you have to be eighteen, so I wouldn't want to mess with that. (Curt, age 7)

The rule goes like this: If you kiss someone, then you should marry them and have kids with them. It's the right thing to do. (Howard, age 8)

IS IT BETTER TO BE SINGLE OR MARRIED?

It's better for girls to be single but not for boys. Boys need someone to clean up after them.(Anita, age 9) -bless you child-

HOW WOULD THE WORLD BE DIFFERENT IF PEOPLE DIDN'T GET MARRIED?

There sure would be a lot of kids to explain, wouldn't there? (Kelvin, age 8)

HOW WOULD YOU MAKE A MARRIAGE WORK?

Tell your wife that she looks pretty, even if she looks like a dump truck. (Ricky, age 10)

Screw Valentine!

Jaja er zat weer een nieuwe saaie post aan te komen... over de nieuwe Microsoft Office en mijn onhandigheid of euhm mijn stom zijn om het beter te verwoorden. Informatie bij downloads zijn er om een reden zo blijkt... MAAR die informatie ga ik u besparen, morgen is het immers Valentijn... *zucht* Cupido stalked mij! Mijn mailbox zit vol met 'Wil jij je geliefde ook een Valentijn bezorgen om nooit meer te vergeten? Klik dan hier'... Ten eerste: ik heb geen geliefde en ten tweede: als ik een geliefde had zou ik die wel altijd iets geven om nooit te vergeten, elke dag! Ik zou het nog vertikken om het speciaal op Valentijn te doen... 'Valentine's Day is a day invented by greeting card companies to make people feel like crap.' Voila, vind ik ook!
Niet dat ik zo frigide ben maar allemaal op commando lekker verliefd liggen doen vind ik maar niks. Waar is het spontane gebleven?? Ik voel de vraag al oprijzen... Bent u dan nooit verliefd geweest? Absofuckinglutely en misschien ben ik het op dit eigenste moment wel, maar dat laat niet weg dat ik die 'toestand' verklaar/vier waar en wanneer ik wil, denk ik dan... Tis de commerce weer natuurlijk he ;)

Aan de non-believers... have a nice normal day
Aan de believers... euhm have a nice 'sell your soul' day...

Cheerio!

You oughta know

And I'm here to remind you
Of the mess you left when you went away
It's not fair to deny me
Of the cross I bear that you gave to me
You, you, you oughta know

You seem very well, things look peaceful
I'm not quite as well, I thought you should know
Did you forget about me Mr. Duplicity?

Nutteloze info

Yo poepkes! Gedwongen door mijn zin voor continuïteit zal ik ondanks een tanende inspiratievlaag toch maar iets schrijven. Tegen wil en dank dus. De dingen die echt de moeite waard zijn om over te schrijven komen dan weer op een ander vlak niet in aanmerking, u zou mij wel eens te goed kunnen leren kennen en what's the fun in that... Dus hier volgt niets meer of niets minder dan nutteloze informatie...
Ondertussen was ik alweer even afgeleid door de nieuwe man van m'n leven: den Alex! U weet wel, DE Alex Agnew. Hoe saracastisch kan iemand zijn?? Hieronder een voorsmaakje:



Lachen, gieren, brullen!!! Zijt daar maar mee getrouwd!! Verder niks boeiend te melden, buiten het feit dat de fameuze lezersbrief nog niet gepubliceerd is, dat er altijd maar meer duidelijkheid komt of dat die er zelfs al is en dat ik nog steeds op de vraag How's life? Just livin' it antwoord...

How to save a life

Dit wordt momenteel grijs gedraaid... en terecht!! Die stem... *zucht*

"How To Save A Life"

Step one you say we need to talk
He walks you say sit down it's just a talk
He smiles politely back at you
You stare politely right on through
Some sort of window to your right
As he goes left and you stay right
Between the lines of fear and blame
And you begin to wonder why you came

Where did I go wrong, I lost a friend
Somewhere along in the bitterness
And I would have stayed up with you all night
Had I known how to save a life



Let him know that you know best
Cause after all you do know best
Try to slip past his defense
Without granting innocence
Lay down a list of what is wrong
The things you've told him all along
And pray to God he hears you
And pray to God he hears you

Where did I go wrong, I lost a friend
Somewhere along in the bitterness
And I would have stayed up with you all night
Had I known how to save a life

As he begins to raise his voice
You lower yours and grant him one last choice
Drive until you lose the road
Or break with the ones you've followed
He will do one of two things
He will admit to everything
Or he'll say he's just not the same
And you'll begin to wonder why you came

Where did I go wrong, I lost a friend
Somewhere along in the bitterness
And I would have stayed up with you all night
Had I known how to save a life...

't Zit erop!

Zoals ik al eerder had gezegd is mijn laatste les al een week achter de rug, maar nu is ook de projectweek voorbij. Twee weken tijd om zitten te kniezen over wat was en over wat zal komen. Twee weken om te blokken en m'n eindwerk te schrijven. Twee weken van overpeinzing met andere woorden. Eén ding is zeker, hoewel ik nooit gedacht had dat ik dit ooit zou zeggen ga ik de Xios missen. Ook heb ik al eerder op deze blog beweerd dat ik dit de rest van mijn leven wil blijven doen, en dat gevoel is enkel sterker geworden door de projectweek. Zalige, helaas voorbije tijden!

U merkt het al, ik ben niet in zo'n superbui vandaag. De dag begon thans goed, ik werd wakker met een voor mij speciaal iemand in gedachten, voorafgegaan door mijn moeders stem natuurlijk. Daarna een bericht: 'Het Belang al gelezen?' Ik opende de 1 van de krant op internet en daar stond het in rode letters 'Xios gebuisd voor journalistiek'. Excuseer?? Ik ben het er absoluut niet mee akkoord. Het gaat hier om een rapport van 2005, een jaar waarin de directeur overleed en waarin er een wissel van opleidingshoofden was. Ik ga hier niet beweren dat het vorige opleidingshoofd slecht was maar deze is in elk geval beter. Als er iemand is die ik zou meenemen van de Xios naar de KUL dan zou hij het wel zijn. Anyway ik ben nog steeds niet goed van het artikel, net als enkele andere mensen uit mijn klas. Hieruit blijkt nogmaals wat een krant HBVL is, puur sensatiegericht, want op pagina 65 gaan ze het hele gedoe wel nuanceren maar daar kijkt natuurlijk geen kat meer naar. Tijd voor actie dus. U hoort er nog van!!

Voorts niks nieuws onder de zon. How's life? Just livin' it...

Het laatste avondmaal

Hoe een dag die zo kut begint toch zo super eindigt... Wel vandaag was zo'n dag. Mailtje van lector over overschreven deadline. Tja... ik was de hele tijd interviews aan het doen en de bewuste opdracht werd dus door mijn overwerkte hersenen naar de achterkant geduwd. Directeurs die niet wilden meewerken aan een interview of die simpelweg te bekrompen dachten... We maakten het allemaal mee. Vanavond uit eten met de klas en nog iets drinken... Een geweldig einde van de dag...

Wist je:

-dat cola in de auto drinken gevaarlijk is, vooral als het bewuste flesje hier dan ook al enkele minuten in rondgezwerfd heeft
-dat Karianne geen goede GPS is. 'Hier moet je dadelijk naar links'...
-dat Karianne de 'andere' links bedoelde
-dat dat in werkelijkheid rechts is
-dat Karianne daarom een echte GPS bij heeft
-dat ik dus verliefd was op deze GPS
-dat u mijn 'belevenissen' hier al een maand kan volgen
-dat ik beter mijn bed in zou kruipen
-dat het dilemma uiteindelijk nog niet is opgelost
-dat ik een levendige verbeelding heb
-dat het woord opblaaspop Martine op vieze gedachten brengt
-dat ik diezelfde gedachten heb bij het woord douche
-dat die onkuisheid te maken heeft met onze godheid (Titsie Witsie)
-dat ik toch niet zat heb (=> ben dus, dankuwel voor de correctie jongeheer Derwael) gezien de zever die ik momenteel verkondig
-dat PJ onder 'veilig naar huis rijden', een condoom in de auto dragen verstaat
-dat PJ dan ook raar is, net zoals zijn liefje
-dat ik hier teveel gezeverd heb voor vandaag
-dat ik mij met nuttige dingen ga bezighouden, slapen bijvoorbeeld

Arrividerci, Auf widersehen, Ciao, Haddoch, Tot muregeuh!!!

Prince charming and his shiny teeth

Ik had net een discussie met een vriendin over de idealen van tegenwoordig. 'Dat is zijn type niet' zei ze en dan ik 'Sinds wanneer draait alles om uiterlijkheden?'.
Bij de woorden: 'Euh Eva?' besefte ik dat ik zeer naïef reageerde.
Ik dacht toch wel dat ik net het tegendeel bewees door van mijn types af te wijken en te gaan voor het gevoel en in kleine details ieders mooie dingen te zoeken en te vinden. Niet zozeer iemands geweldig mooie zwarte krullende haren maar bijvoorbeeld de manier waarop zijn glimlach zijn ogen doet schitteren. Blauwe twinkelende ogen in een onzeker iemand die dat compenseert door middel van andere dingen...

Te naiëf dus want ook ik betrap mezelf erop om op te gaan in alle uiterlijkheden van de dag. Is het niet zo dat we elke week zitten te zagen over onze knappe leerkracht? Over iemand van de chiro die er best wel goed uit ziet? Ove Michael Scofield for god's sake?! En zelfs de MSN-avatar doet al eens dienst om knappe kerels ten toon te spreiden... Ook ik zit er dus in... en diep. Ontgoocheling alom. De meisjesdroom is die ene prins op het witte paard, blonde haren, blauwe ogen, gespierd... of in mijn geval: donkere haren, blauwe ogen en een prachtige glimlach.

Midden in deze blog roept mama me. Ik ga naar haar toe en ze zegt meteen: 'dat moet je me bestellen!' Op deze nutteloze zondagmiddag zat ze naar teleshop te kijken. Een of andere wonderbaarlijke crème, die voor alles goed was, werd voorgesteld. *Zucht* Zijn we nu echt zo ingesteld?

'You know how when you were a little kid and you believed in fairy tales, that fantasy of what your life would be, white dress, prince charming who would carry you away to a castle on a hill. You would lie in bed at night and close your eyes and you had complete and utter faith. Santa Claus, the Tooth Fairy, Prince Charming, they were so close you could taste them, but eventually you grow up, one day you open your eyes and the fairy tale disappears. Most people turn to the things and people they can trust. But the thing is it's hard to let go of that fairy tale entirely cause almost everyone has that smallest bit of hope, of faith, that one day they will open their eyes and it will come true.

Hierboven leest u hoe het vroeger was en hieronder hoe het zou moeten zijn :)

At the end of the day faith is a funny thing. It turns up when you don't really expect it. It's like one day you realize that the fairy tale may be slightly different than you dreamed. The castle, well, it may not be a castle. And it's not so important happy ever after, just that it's happy right now. See once in a while, once in a blue moon, people will surprise you , and once in a while people may even take your breath away.'

Als ik dan alles op een rijtje zet ben ik misschien toch niet zo oppervlakkig. Ik verkies liever Belle & het beest boven Assepoester...

Communication

A quote from Grey's Anatomy on communication:

'It’s the first thing we really learn in life. Funny thing is, once we grow up, learn our words and really start talking, the harder it becomes to know what to say. Or how to ask for what we really need.'

Volledig mee eens. Als toekomstig journalist ben ik geacht om op alles een antwoord klaar te hebben, om mijn mening te verdedigen en om echt te weten wat ik zeg. Sinds het verlaten van de lagere school is het me nog nooit gelukt om echt te zeggen wat ik voel en om degelijk uit te drukken wat ik wil. De angst om gekwetst te worden is zo groot dat het gewoon moeilijk wordt. Hoort dit nu bij het volwassen worden?

Time has come

Tijd om na blessureleed het lopen weer aan te vatten. Tijd om alles van mezelf te geven op elk vlak, maar vooral op schoolvlak, maar vooral: tijd om beslissingen te nemen!

- Het lopen: na een maand zelfs bijna niet meer te kunnen wandelen ga ik morgen nog eens een poging doen om het beste van mezelf te geven. Zalig om drie kwartier lang enkel te denken aan het aantal rondjes dat je zal lopen, met uptempo muziek op de achtergrond. Drie kwartier personal time om alles even op een rijtje te zetten...

- Schoolvlak: mijn laatste lesweek zat er gisteren op. Ik ben er nog steeds stil van, want hoe zeer ik ook gevloekt heb op school en over tal van vakken, toch weet ik dat die een deel van mijn alles was, iets waar ik voor leefde (en ja soms ook tegen wil en dank). Op naar de examens en de stage. Eva wordt professioneel en het angszweet breekt al uit.

- Beslissingen: het dilemma dat me nu al meer dan een week parten speelt. Wat moet ik met 'Adam'? (En dit keer heb ik het niet over de ideale man hieronder beschreven) En wat met mijn best friend with benefits?

En idd, Lexie, mannen veraf maar toch nog dichtbij. What a wicked game to play...

So far so good...

Tien na vijf in de ochtend. Vroeg opgestaan Eva? Nee, nog niet gaan slapen meneer/mevrouw/hermafrodiet. De job of voorlopig nog de opleiding van mijn leven heeft me tot nu wakker gehouden. En ik moet zeggen, hoe langer ik dit doe, zoveel meer doorzettingsvermogen ik krijg. En dit zonder Baileys of Haagen Dasz Cookies and Cream. Nee vanavond had Eva een andere muze, maar ze is weliswaar in dezelfde branche te vinden. McFlurry! Bij deze ben ik gered van het alcoholstigma dat me boven het hoofd hing. Hoewel... Het onderwerp van mijn 6000 tekens lange reportage heeft met alcohol te maken. Ik ben er nog steeds niet goed van. Twee derde van de twaalfjarigen drinkt dus al alcohol. Ok, ik ben helemaal niet achterlijk maar twaalfjarigen? Dat gaat echt te ver. Maar ik wijk af.
Ik wilde enkel melden dat het me voor de wind gaat momenteel. Mannen veraf, deadline eindwerk plots veraf. Hoe zalig kan het leven zijn? :)